Sint Petersburg

Sint Petersburg, Leningrad, Petrograd…

Hoe je het ook noemt Carlijns veelgebruikte woord ‘pauper’ is de enige juiste omschrijving van deze gare, stinkende, grote stad. De vijf miljoen inwoners tellende meest ontwikkelde stad van Rusland ligt nog steeds ver achter op wat Polen als achterstandswijken bestempeld.

Ondanks dat waren de vier dagen die ik in Sint Petersburg heb doorgebracht, naast onvergetelijk ook zeker de moeite waard. Op cultureel vlak heeft de stad veel te bieden en qua dagelijkse cultuur kijk je de hele dag je ogen uit.

Vertrek in Helsinki op 6 april om 09:00 uur en veelvoudige controles aan de grens kwamen we om ongeveer 06:00 uur aan in Sint Petersburg. De eerste avond stond er voor Carlijn en mij een bezoekje aan het Russisch ballet op het programma. Ik ben niet zo’n voorstander van ballet, maar in de balletstad nr. 1 in de wereld kan een bezoekje eraan niet ontbreken. Leuk om te kunnen zeggen dat ik het gezien heb…

Tezamen met twee Poolse metgezellen en een nieuwe Finse vriend hebben we een paar pilsjes gepakt in de bar in het Hotel. Rusland is een land van uitersten. Er zijn enorme verschillen tussen rijk en arm. Zo ook in het hotel. De goedkope hoeren moeten in de lobby, de dure mogen in de bar hun tepels laten zien. Hoeren met menulijsten… Wie zegt dat de werkprocessen van het oudste beroep ter wereld niet gestandaardiseerd kunnen worden??

Dag twee heeft ons allereerst naar één van de meest vooraanstaande musea ter wereld gebracht. De Hermitage is het voormalige verblijf van diverse tsaren. Tegenwoordig biedt het een thuis aan een zeer grote collectie van kunstwerken. Beeldjes van Michelangelo en zeer veel schilderijen van Rembrandt en Van Gogh sieren het toch al heel behoorlijk ogende gebouw. Ondanks het hoge aanzien dat het museum heeft geeft dit de Russen niet echt de stimulans om het binnenpleintje op te ruimen of om de muren af te werken…
Na het bezoek aan dit museum zijn we naar het voormalige buitenverblijf van de tsaren gegaan: Pushkin. Behoorlijk indrukwekkend zoveel goud in één gebouw!!

Overdag dus iets geproefd van de oude Russische cultuur, ’s avonds was het tijd voor de huidige manier waarop Russen leven. Met een gids die eruit zag alsof hij 4 spuiten per dag zette en er nog niet voldoende aan had zijn we het echte Sint Petersburg gaan verkennen. De eerste ‘bar’ was een shotbar: 10m², een oud Russisch vrouwtje 25 soorten wodka waarvan de duurste ons per shot 16 roebels kostte (1 € = 33,50 Rbl). Standaard bezoek aan een shotbar:
Loop naar binnen neem een limonadeglas wodka sla het achterover en loop naar buiten. Ik laat het betaalgedeelte achterwegen want dat wat wij niet terugkrijgen in de supermarkt zie ik niet als betalen…
Vervolgens hebben we in een Russische Irish Pub een kriekje gepakt en bij één of ander monument een fles wodka te hebben genuttigd was het tijd voor het daadwerkelijke Russische uitgaansleven. De eerste ‘club’ was een veredelde snackbar waar ongeveer 200 man zich met Russische ‘muziek’ (en veel wodka) kostelijk vermaakt. De grootste verassing voor mij was niet dat ieder Russisch meisje uitsluitend wodka shots drinkt maar dat er voor de gehele bar slechts één wc was… tijd voor de volgende ‘club’: in deze gemoedelijke uitgaansgelegenheid waren er gelukkig twee wc’s in plaats van één. Dat er binnen ook ongeveer 100 mensen meer waren doet er niet echt toe. Rond een uur of vier of vijf (grove schatting) bracht een lada ons voor 6 € terug naar ons hotel.

Deze avond had een behoorlijke impact op onze daaropvolgende sightseeing tour de volgende dag. Met name de verhalen van de veelal slecht of niet Engels pratende gidsen wisten mijn hersenmassa niet echt te prikkelen. Het ene oor in, het andere uit zeg maar.
Toch hebben we vele mooie dingen gezien zoals een grote orthodoxe kerk op de plaats waar Nicolaas de tweede (er is toch maar één sinterklaas?) vermoord is. En ook heel belangrijk we hebben Peter gezien. Alle verhalen in de stad draaien om hem dus het is ook wel leuk om hem te zien dan…
Aan het einde van de middag hebben we onze innerlijke mens gevoed in een Sushi bar. Aan eten wordt in Rusland geen aandacht geschonken. Hamburgers uit de magnetron, croissants uit de magnetron, en een hoofdgerecht dat ze beter in de magnetron hadden kunnen laten staan. Ja na een aantal dagen Rusland kan ik me heel goed voorstellen dat Russen ervoor kiezen alleen te drinken in plaats van eten…

Over onze Russische maaltijd gedurende de avond zal ik geen woorden vuil maken. De Russische folklore muziek en dans waren daarentegen leuk om te zien. De Metro club (een club voor Russen met iets meer geld) was zeer geslaagd. Toch blijft het Russische volk een beetje vreemd. Koppeltjes die gezellig aan het einde van de dansvloer in een klein theater porno zitten te kijken is thuis niet echt voor te stellen. Live Russische rap, gesprekken met Russische mariniers en ‘gesprekken’ met uitsluitend Russisch sprekende mensen hebben ons tot in de vroege uurtjes bezig gehouden. Om 6 uur erin, om 8 uur eruit want Carlijn was jarig, en een champagne ontbijt kan dan niet ontbreken natuurlijk.

Op de terugweg hebben we bij een grote Russische supermarkt drank en sigaretten ingekocht en vlak voor de grens kregen we nog een mooie uitleg over de Russisch-Finse oorlog door Vladimir en Sasha. Na opnieuw diverse controles en lang wachten bereikten we rond 6 uur Helsinki en zat ons Rusland-avontuur erop.