Iran Uncensored

scroll down for english

In de afgelopen twee posts heb ik voor de zekerheid bepaalde kwesties en quotes acterwegen gelaten. Je weet maar nooit…
Nu, veilig in dat andere land waar iedereen zijn mond moet houden, zal ik proberen een goed beeld te geven van mijn gevoel tijdens zes weken in Iran.

Allereerst: Is Iran veilig? Buiten het Afghaanse grensgebied, waar opium haar eerste grens oversteekt richting een Duitse heroine spuit, Ja !!
Er is geen gevaar voor wat betreft terrorisme. Mensen zijn er niet op uit om je te beroven of om je iets aan te doen. In een park in Yasuj lag ik op een middag met Stephen, een Australische fietser, te praten. Ongeveer tien jongens tussen de 17 en 25 jaar hadden ons opgemerkt en omsingeld. Ze zaten, lagen en stonden ons op vrij korte afstand te observeren. Stephen zei: “If this had not been Iran, I would now be feeling very uncomfortable…”

Het beeld dat mensen hebben van Iran is een streng Islamitisch land waarin geen plaats is voor andere denk- en leefwijze dan volgens de Koran voorgeschreven. Dat IS wat de overheid met alle macht probeert te realizeren.
Het feit dat Iran steeds in het nieuws is vanwege demonstraties tegen die overheid zou toch eigenlijk al een belletje moeten doen rinkelen dat de gemiddelde Iranees zich niet helemaal kan vinden in wat Achmedinijad de wereld inschreeuwt.

Als je reisverhalen gaat lezen online krijg je al een heel ander beeld. Iran wordt door velen beschreven als het meest gastvrije land ter wereld. Je zult lang moeten zoeken naar reisverslagen met een negatieve toon.

Voor mijn komst dacht ik dat het met die gastvrijheid wel mee zou vallen. Ik dacht dat het contrast tussen het mediabeeld en de werkelijkheid de perceptie van reizigers wel eens zou kunnen hebben beinvloed.
Na 1,5 maand in het land te zijn geweest moet ik zeggen dat die gastvrijheid echt is zoals je het je niet kunt voorstellen. Als je met een local rondloopt is het moeilijk om een ijsje te mogen betalen. En je kunt geen half uur in een stad zijn voordat je opnieuw wordt uitgenodigd om bij mensen te komen eten en slapen.

Naast ‘ubergastvrij’ zijn mensen er zich heel goed van bewust dat veel mensen in ‘het Westen’ het hele Midden Oosten over een kam scheren en zien als gevaarlijk. Ze doen erg hun best om het tegendeel te bewijzen.
Continu wodt je gevraagd:
‘How are the Iranian people?’
‘Is Iran like you expected?’
‘Is Iran like on the BBC?’
Ongeacht je antwoord wordt je vervolgens uitgelegd dat de mensen in het land anders zijn dat waar de overheid voor staat en dat Iran Perzie is; dat Iraniers Perzen zijn en geen Arabieren en daarom een superieur volk met een veel rijkere cultuur.

Hiermee belicht ik ook meteen de hypocrite kant van de Iraanse ‘Psyche’.
Mensen zitten er echt mee dat vanuit Europa gegeneralizeerd wordt en wordt gedacht dat Iraniers allemaal ‘bad people’ zijn. Veel van diezelfde mensen kijken zelf neer op Arabieren (‘They are dirty and have no culture’), Chinezen (‘They are dirty and weird’) en Afghanen (‘They are underdeveloped’). Veel mensen generalizeren in grote mate en doen in feite dat wat ze niet willen dat andere met hen doen.

Daarnaast ben ik Duitsers tegengekomen die beschreven hoe, wanneer je zegt Duister te zijn, mensen loskomen en hun steun betuigen aan de idealen van Hitler. Iraniers behoren tot het Arische ras en veel mensen zien zichzelf blijkbaar superieur om deze reden. Ook wij als NIET Duitsers hebben op de fiets meermalen ziegheil tekens en kreten gezien en gehoord.

Geloof en Overheid.
Beide zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en staan beide mijlenver van de bevolking. Ik heb Iran altijd gezien al seen land waar de bebolking streng Islamitisch is. Ik had niet verwacht dat ik er zoveel mensen zou treffen die niet geloven of hun religie maar in beperkte maten volgen. Iran heeft een relatief hoog opgeleide bevolking. En net als op veel andere plaatsen gaat een goede opleiding gepaard met een meer kritische kijk op het leven en de vraag: ‘Waarom?’
In de meeste religies is het antwoord: ‘Daarom’
Dit is voor velen niet voldoende en creeert in grote of kleine maten een afkeer van het desbetreffende geloof.

Wat mij nog meer verbaasde waren de menen die vertelden dat Islam helemaal niet in Iran thuishoort; dat het een geloof is dat hen door de Arabieren is opgelegd.
‘We were so much more peaceful before the Arabs came. Our religion used to be so much better.’
‘Islam is an Arab religion, it doesn’t belong in Iran.’
Het deel van de bevolking dat Islam ziet als een religie die niet in Iran thuishoort is vermoed ik vrij klein. Maar de symphatie die mensen tonen voor het Zoroastrisme (het geloof van de Perzen voor de komst van Islam) is verbluffend. Het lijkt een soort icoon te zijn van het Perzie voor de komst van de Arabieren, van toen Perzie nog 100% Perzisch was.
Ik liet een video zien van Indase Zoroastiche pelgrims in Yazd in de vuur tempel aan een van de vele nieuwe vrienden die we gemaakt hebben. De jongen van 28 kreeg spontaan tranen in zijn ogen en begon te vertellen hoe verschrikkelijk het is het Zoroastisme is weggeduwd uit Perzie. En hoe veel meer ‘peaceful’ hun geloof is.
In een groot deel van de huishoudens is op een of meerdere plekken wel het teken te vinden van Zoroastrisme. Naar mijn idee wordt het niet gebruikt om het geloof te volgen, maar is het voor de mensen een teken van de ware identiteit van de Perzen.

Wat de algemene opinie ook is de overheid verplicht iedereeen (op enkele kleine Joodse, Christelijke en Zoroastrische minderheiden na) tot navolging van de Islam. (Op bekering staat nog steeds de doodstraf). Alcohol is in het land verboden net als varkensvlees, een potje kaarten, honden en met iemand praten die van een ander geslacht is en geen familie…
De regels die vrouwen ‘in bedwang’ moeten houden zijn naar mijn mening ronduit belachelijk. Uiteraard is een hoofddoek verplicht en dienen armen en benen bedekt te zijn. Bovendien dient een vrouw een soort kleedje te dragen dat over de broek hangt en de contouren van de billen uit het zicht doet verdwijnen. Daarnaast mogen vrouwen niet fietsen, zingen of dansen in het openbaar...

In een land waar de bevolking steeds meer afstand neemt van traditionele standpunten heeft de politie het maar druk met de controle op al deze wetten.

Ik vind dat je je als bezoeker aan een land dient aan te passen. Draagt iedereen een hoofddoek, dan is het wel zo netjes om hetzelfde te doen. Maar als de helft van de bevolking er liever anders bijloopt vind ik wettelijke kledingvoorschriften ronduit belachelijk.

Op een stoepje in Shiraz zat ik op Edwin te wachten. Ik had net weer een ongeluk zien gebeuren en zat lekker te kijken naar hoe beide chauffeurs vrij rustig met elkaar in gesprek gingen en de rotzooi gingen opruimen. Ik kwam in gesprek met een passerende man. Na een paar minuten vroeg ik:
‘What’s your name?’
‘My name is not important. What is important is that we are all people. What our names are and where we are from might be interesting, but what is important is that we are here and that we are all together in this world.’

Na vijf maanden op de fiets moet ik zeggen. Die man heeft gelijk. We zijn allemaal gelijk, en allemaal op zoek naar hetzelfde. Een dak boven je hoofd, eten, drinken en een beetje lol maken af en toe. Simpelweg een plek waar je je goed voelt. En of je nu het ene boek gebruikt of het andere als handleiding of je schrijft er zelf een of je kunt niet lezen. Uiteindelijk zoekt iedereen hetzelfde en zijn we samen in een wereld. En ik heb het idee dat men zich dit in het ‘radicaal Islamitische Iran’ beter realizeert dan in Nederland.



We hebben onze reis mooi afgesloten met de mooiste stad van onze reis als eindbestemming. In vijf dagen zijn we vanuit Shiraz naar Esfahan gefietst. We hebben vijf heerlijke dagen in de bergen gefietst zonder al te veel auto’s om on sheen.
Edwin is op dit moment op weg naar huis, op weg naar hoe Jens en Barbara Wijnandsrade een interculturele boost gaan geven. Ik zit weer in Shanghai. Voor hoe lang is de vraag… Ik heb geen idée, maar het is goed om de ‘apathie’ van het Chinese leven weer even mee te maken.
Wanneer de volgende reis van start gaat… sja we zullen zien.

Voor nu al het beste uit het Oosten

Roel




Iran Uncensored

In the last two posts I did not mention particular issues and quotes. You never know…
Now, save and well in that other country where people are not allowed to say everything, I’ll try to give a good impression of my feeling during six weeks in Iran.

First of all, is Iran safe? Apart from the Afghan border, where opium crosses its first border towards a German Heroine injection, Yes !!
There is no threat from terrorist attacks. The country’s people are not after robbing you from your possessions or your life.
In a park in Yasuj I lay talking in the grass one afternoon with Stephen, an Australian cyclist. About ten guys had noticed and surrounded us. They were standing, lying and sitting around us, observing us. Stephen said: “If this had not been Iran, I would now be feeling very uncomfortable…”

The image many people have of Iran is that of a strictly Islamic country in which there is no place for ways of thinking or living other than described in the Qoran. This IS what the government is trying to realize.
The fact that Iran very often makes it to the news because of demonstrations against that government should, somehow, make people consider that maybe the average Iranian does not completely agree on what Achmedinejad shouts into the world.

When you read people’s travel reports and blogs you get a completely different image then what you get from the media. Iran is very often described as the most hospitable country on earth. You will have to look for a long time to find a report with a negative tone.

Before I went there I thought the hospitality issue would be slightly overrated. I thought that the contrast between the media image and reality might have influenced the perception of many travelers.
Now, after having spent 1,5 months in the country I must admit hospitality in Iran is really beyond comprehension. When you walk around with a local it’s almost impossible to even buy an ice-cream. You cannot spend 30 minutes in a city without being invited to sleep and eat at people’s homes.

Besides ‘uber-hospitable’ people know that many Europeans look at the entire Middle East as one and the same. And see all of it as dangerous. They really try their best to proof you otherwise. Everywhere we were asked:
‘How are the Iranian people?’
‘Is Iran like you expected?’
‘Is Iran like on the BBC?’
No matter your answer, they will then explain that the people of Iran are different than what it’s government stands for. And the Iran is Persia; Iranian are Persians and not Arabs and for that reason a superior people with a much richer culture.

By saying this I also address the hypocrite site of the Iranian ‘Psyche’. People are really bothered by the fact that Europeans generalize and think all Iranians are ‘Bad People’. Many of those people at the same time look down on Arabs (‘They are dirty and have no culture’), Chinese (‘They are dirty and weird’) and Afghans (‘They are underdeveloped’). Many people generalize on a big scale and are doing exactly what they don’t want others to do to them.
Besides that I met Germans who have told me how, when they said they were German, people feel free to share their support to the ideals of Hitler. Iranians belong to the Arian race and quite some people apparently consider themselves superior for this reason. Even we, two NOT Germans, have witnessed several ‘ziegheil’ signs and shouts along the road.

Religion and government.
Both are undeniably connected to each other and both are miles away from the people of Iran. I always expected the Iranian population to be strict Islamic. I had never expected to meet so many people who don’t follow religion or only follow it vaguely. Iran has a relatively high educated population. Just as in many other places a good education creates a more critical perspective on life. And inevitably the question: “Why?”
I most religions the answer is: ”Because”
For many this answer is not enough and causes people to turn away from religion to a smaller or larger extent.

What stunned me even more were the people who told me Islam does not belong in Iran. That it is a religion which was forced on the Persian people by the Arabs.
‘We were so much more peaceful before the Arabs came. Our religion used to be so much better.’
‘Islam is an Arab religion, it doesn’t belong in Iran.’
I personally think the percentage of people that sees Islam as an alien religion to Persian culture is pretty low. Nevertheless the sympathy people show towards Zoroastrism (the religion in Persia before Islam came) is astonishing. It seems to be a kind of icon of the Persia before the Arabs came, of a time when Persia was still 100% Persian.

At some point I showed one of our many new friends a video of Indian Pilgrims who were worshipping their god in the Zoroastric temple in Yazd. The guy, who is about the same age as me, immediately had tears in his eyes when he saw the footage. He started explaining how terrible it is that Zoroastism has been pushed away from his country. And how much more peaceful their religion is. In most households we entered you can find the sign for Zoroastrism somewhere either more or less prominent, but it’s there. I don’t have the impression people actually practice the religion, but that it’s more of a sign of the real Persian identity.

Whatever the general opinion the government obligates everyone (apart from a few Jewish, Christian and Zoroastrian communities) to follow the ways of the Quran. The punishement on conversion is still the death penalty. Alcohol is illegal, as are porc, playing a game of cards, dogs and talking to someone who is not part of your family and is of the other sex…

The rules to keep women ‘in order’ are, in my opinion, ridiculous. Of course a headscarf is compulsory, arms and legs should be covered. Besides that she should wear a kind of cloth that falls over her trousers and covers the shape of her bum. Apart from that women are not allowed to cycle, sing or dance in public or leave the country if they have not yet married...

In a country where the people are more and more stepping away from their traditional ways the police have a pretty busy job enforcing all of these laws.

I find that, as a visitor, you should adjust to your surroundings. If everybody is wearing a headscarf, it would be appropriate for an outsider to do the same. But when half of the .population rather dresses differently I find a dress code enforced by law simply ridiculous.

On a little step on the side of the road in Shiraz I was waiting for Edwin. I had just seen another accident happen and was looking at how peaceful and calm both drivers were cleaning up the mess. A randomly passing person started a conversation with me. After a few minutes I asked him: “What is your name?” He answered:
‘My name is not important. What is important is that we are all people. What our names are and where we are from might be interesting, but what is important is that we are here and that we are all together in this world.’

Five months on the bike have made me realize, the guy is right. We are all equal and all looking for the same. A roof above your head, food, drinks and a bit of fun every now and then. Whether you use this book or the other as a guideline or you write one yourself or you can’t read… In the end were all the same, and we all live in the same small world. And I have the impression that people in Iran realize this better than many people in my own country.


We finished our trip by cycling to the most beautiful city we’ve visitied on this journey. Esfahan. We cycled here from Shiraz in five days through beautiful scenery and without much traffic around us. Edwin is on his was back to Holland, on his way to Jens and Barbara who are about to give Weynandsrade an intercultural boost with their border crossing wedding plans…
I am now back in Shanghai. I don’t know yet for how long, but it’s good to be experiencing the ‘special ways’ of life in China again.

When the next journey begins… we shall see ;)

For now, I wish everyone all the best from the far East !!

Roel