De weg eindigt op een kruispunt...
Door: Roel
Blijf op de hoogte en volg Roel
21 December 2010 | Myanmar, Rangoon
Als je alle landjes inkleurt die ik, sinds ik vertrok, bezocht heb, blijft er een lelijk wit vlekje over tussen Thailand, China en India.
Dat zou natuurlijk een smet zijn op de hele ervaring. Dus heb ik Myanmar (voormalig Birma) nog even meegepakt op de terugweg.
De meeste mensen zien Myanmar niet direct als een uitgelezen vakantiebestemming. Een land onder militair bewind, geboycot door de meeste Westerse landen en alleen in de picture bij bloedige opstanden en grensschermutselingen met Thailand.
Vreemd genoeg krijg je daar in het land zelf niet veel van mee. En is het een van de makkelijkst te bereizen landen die ik ooit gezien heb. Als je je maar niet begeeft buiten de door de overheid aangegeven ‘open gebieden’.
De grootste stad van het land is Yangon. Er zijn weinig andere mogelijkheden om het land te bereiken dan vliegen op deze lelijke mega stad . De grootste bevolkingsgroep in Myanmar zijn de Birmezen. Buiten de vele stammen zijn er ook grote hoeveelheden Pakistanen, Indiërs, Nepalezen, Bengali en Chinezen, die met name in de grote steden wonen.
De mooie culturele mix zorgt een vrij internationaal straatbeeld en zeer gevarieerd streetfood iedere avond!!
Yangon’s enige echte atractie is de Shwedagon Pagoda: Myanmar’s belangrijkste Budhistische bedevaartsoort. Deze megagrote gouden soort van piramide is zeker indrukwekkend, maar geen reden om langer dan een dag in de stad te blijven. Dus ’s avonds maar met de bus op pad, naar Bagan.
Bagan is waar de lokale koningen over de afgelopen 1000 jaar ‘bouw de mooiste tempel wedstrijden’ hebben gehouden. Tempels zover je kunt kijken in alle richtingen.
Prachtig, mja, helaas gaan tempels snel vervelen als je er een aantal hebt gezien.
In de bus maar weer, dit keer naar Mandalay.
Mandalay zelf is een leuke stad, maar niet zo bijzonder. De bezienswaardigheden liggen net buiten de stad. Daarnaast is het een van de weinige plaatsen waar je als buitenlander een scooter mag huren…
Makkelijke beslissing dus !!
Mijn eerste dag bracht me naar Amarapura, waar een 200 jaar oude houten brug ligt. Vanuit hier besloot ik naar Shwebo te rijden. Een prachtige rit die je onderweg ineens 50 jaar terug in de tijd gooit. Mensen reizen per ossenkar of persen zich met zijn alle op een afgeragte vrachtwagen.
Aangekomen bleek Shebo een lelijk klein provinciestadje te zijn. Maar saaie stadjes zijn de perfecte plaatsen om interessante gasvrije mensen tegen het lijf te lopen, alsook hier.
Na een avondje rondkijken in diverse huizen, thee huisjes en restaurantjes besloot ik de volgende ochtend door te rijden naar Monywa, helaas belandde ik in een enorme regenbui die al mijn spullen nat kreeg… (zie filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=bxS_fruFVHU ) reden om de weg terug naar Mandalay maar in te zetten.
Terug in Mandalay. Tijd voor een nieuw avontuur! Na een beetje rondvragen vond ik iemand die ook wel wat zag in een trek in het Noordoosten.
Er zijn twee opties om in Hsipaw te geraken: De bus en de trein. De bus doet er zo’n 5 uur over en vertrekt om 07:00 uur, vrij Christelijke tijd. De trein vertrekt om 4 uur en doet er ongeveer 12 uur over. Makkelijke keus dus.
De treinrit was geweldig !!
Rond 09:00 uur vertrok de trein met een klein beetje vertraging en in een slakkengang richting de bergen. Om 22:00 uur en na talloze memorabele ontmoetingen verder waren wij in Hsipaw.
Na twee nachtjes slapen liepen we de bergen in. In veel opzichten was dit de beste trekking die ik in Azië ooit heb gedaan.
De omgeving was niet de mooiste die ik ooit heb gezien, maar de combinatie van een geweldige gids en de meest fantastische locals ooit zijn de beste ingrediënten voor drie dagen cultuur proeven. Het is heel erg moeilijk voorstellen dat deze mensen een jaar of 5 geleden nog verwikkelt waren in zware gevechten met de overheid.
Opvallend was ook dat ook in de bergdorpen vrij goed eten werd klaargemaakt !! Daar kunnen ze in Nepal een voorbeeld aan nemen !!
Na een paar dagen al wandelend foto’s schieten was er nog maar 1 must see in het lijstje: Ik ga naar Myanmar op vakantie en moet zien: Inle Lake.
Een mooie manier om bij dit meer te geraken is de trek vanuit Kalaw naar het meer. Een vrij gangbare, maar enigszins saaie tweedaagse wandeling door het Birmese platteland.
Inle is een heel mooi meer, met prachtige huizen op/in het meer. Inle is ook al jaren een van de grootste trekpleisters van het land. Als gevolg kom je al snel in een soort van stroom(pje) toeristen terecht: kijken naar de ijzersmid, paraplumakers en souvenirwinkeltjes. Jammer, maar ik heb wel erger gezien…
Zo… tempels gezien, beetje rondgescooterd, trekkingkje gedaan. Als afsluiter nog een boottochtje en souvenirs ingekocht. Ik zou zeggen: tijd om mijn spullen te pakken.
Waar het niet dat je alleen het land uit kunt vliegen en mijn vliegtuig pas na vier dagen ging. Gelukkig heeft Myanmar ook strand!!
Lekker hangen, vis eten, beetje zwemmen… heerlijk !!
Myanmar is geweldig! Het is een land met een echte eigen cultuur, maar met invloeden van alle kanten: Engelse treinen, Indiaas eten, Chinese bazen en Bengali economische vluchtelingen…
Het is een echte aanrader. Vooral voor wie houdt van ontspannen reizen en nooit op je spullen hoeven te passen. Zeer gastvriendelijke bevolking die buitengewoon goed Engels spreekt en, niet onbelangrijk: Goed eten !!
Na een lange tijd weg van huis ben ik nu thuis !!
Dit duurt niet eeuwig… dus ben snel als je nog een belletje wil plegen: 06 83323223
Groeten
Roel
The road ends on a crossroad…
When you colour all the countries I visited since I left, right between Thailand, China and India an ugly white spot remains.
It would be a mark of infamy on the entire experience to leave this spot white. So, just before returning home, I hopped into Myanmar for a bit.
Most people don’t picture Myanmar as the ideal holiday destination. A country under the control of a military regime, boycotted by most Western countries and brought to people’s attention mostly because of skirmishes on the border with Thailand.
Strangely enough, once in the country, you don’t really notice this in a negative way. The country offers about the easiest traveling i’ve ever seen in a place, as long as you don’t linger of onto paths into governmentally restricted areas…
The country’s biggest city is Yangon. There are few other possibilities to enter the country than to fly into this massive, ugly city. The majority of the population in Myanmar is Birmese. Besides many tribes scattered all over the country, it hosts many Pakistani, Indians, Nepali, Bengali and Chinese, who mainly live in the cities.
A beautiful cultural mix which creates a pretty international image and amazing incredibly diverse street food every evening.
Yangon’s only real attraction is the Shwedagon Pagoda: Myanmar’s most important Buddhist pilgrims' destination. This huge kind of golden pyramid is definitely impressive, but it was no reason to extend my stay any longer. So, later that evening I hopped on a bus to Bagan.
Bagan is the place where local kings held many ‘let’s built the most beautiful temple contests’ for a few centuries. Temples as far as the eye can see in all directions.
Wonderful, but unfortunately temples tend to bore me after having seen more than ten in a row… On the bus again, this time to Mandalay.
Mandalay itself is a nice city, but not very special. It’s attractions are mostly located around it. Along ‘the roads to Mandalay’. It is also one of few places in the country where a foreigner is able to rent a motorbike.
Easy choice of transport !!
On my first day I went to Amarapura, where I visited the 200 years old wooden U Beihn bridge. From here I rode to Shwebo. A beautiful ride that throws you back in time about 50 years. People travel by ox cart or manage to squeeze into completely loaded ancient trucks.
When I had finally arrived in Shwebo it appeared to be a small provincial town without many interesting things to see. But small boring towns tend to be perfect places to meet interesting, hospitable people. As was Shwebo. After an evening of visiting houses of distant relatives, tea houses and a restaurant with my new met friend, I decided to head of the next morning in the direction of Monywa. Unfortunately I was caught in a rainstorm that soaked all my belongings... (see video: http://www.youtube.com/watch?v=bxS_fruFVHU ) Altogether, enough reason to cancel Monywa and set for Mandalay again.
Back in Mandalay. Time for a new adventure! After asking around for a while I found someone interested in heading north in search of a guide to arrange an overnight trek.
There are two ways to reach Hsipaw: the bus and the train. The bus takes about five hours and leaves at 07:00 am., quite a reasonable time. The train leaves at 04:00 am. And takes about 12 hours. Easy choice…
The train ride was GREAT !!
With a slight delay of five hours our train set of at 09:00 am. At a snail’s pace we went into direction of the mountains. At 22:00 pm. after countless memorable encounters we reached Hsipaw. After a day of wandering around and two nights sleep we started our three day trek.
In many perspectives this was the best trek if ever done in Asia.
The surroundings were not the prettiest I'd ever seen, but the combination of an amazing guide and the most incredible locals were the right ingredients for a three day ‘culture tasting event’. It’s very difficult to imagine these people were still at war with the government only five years ago.
Remarkable was also the food prepared for us in the mountain villages !! The Nepali should take example by these women’s kitchen wonders !!
After a few days of wandering through this natural photo shoot there only remained one item on the list: “I am going to Myanmar and need to see …” : Inle Lake.
A nice way to get there is on food from Kalaw. A pretty easy, slightly boring (I’m spoiled) accessible two day trek through Burmese countryside gets you to the lake.
Inle is a beautiful lake, with stunning houses built on/in the water. Inle has also been serving as one of the countries main tourist attractions for years. As a result you easily find yourself in a (small) stream of tourists: Looking at the silver smith , umbrella makers and souvenir shops. A pity, but I have seen worse…
Well… seen temples, scootered around for a bit, did a trekking. Finished it of by doing some boat rides and buying souvenirs. I would: time to go.
However, my flight was not leaving for another four days. Fortunately Myanmar has a very long coastline, and not surprisingly also has beaches!!
Hang around, eat fish, bit of swimming… Great!!
Myanmar is fantastic! It’s a country with a real culture of it’s own, but influences from many directions: English trains, Indian food, Chinese bosses and Bengali economic refugees…
Definitely one to recommend. Especially for those in search of a relaxed holiday during which you never have to watch your things; An extremely hospitable people who speak English fairly well; And, not unimportant: Good food !!
After a long way gone, I am now at home !!
It won’t last forever… so be quick if you want to contact me: 06 83323223
Cheers
Roel
Dat zou natuurlijk een smet zijn op de hele ervaring. Dus heb ik Myanmar (voormalig Birma) nog even meegepakt op de terugweg.
De meeste mensen zien Myanmar niet direct als een uitgelezen vakantiebestemming. Een land onder militair bewind, geboycot door de meeste Westerse landen en alleen in de picture bij bloedige opstanden en grensschermutselingen met Thailand.
Vreemd genoeg krijg je daar in het land zelf niet veel van mee. En is het een van de makkelijkst te bereizen landen die ik ooit gezien heb. Als je je maar niet begeeft buiten de door de overheid aangegeven ‘open gebieden’.
De grootste stad van het land is Yangon. Er zijn weinig andere mogelijkheden om het land te bereiken dan vliegen op deze lelijke mega stad . De grootste bevolkingsgroep in Myanmar zijn de Birmezen. Buiten de vele stammen zijn er ook grote hoeveelheden Pakistanen, Indiërs, Nepalezen, Bengali en Chinezen, die met name in de grote steden wonen.
De mooie culturele mix zorgt een vrij internationaal straatbeeld en zeer gevarieerd streetfood iedere avond!!
Yangon’s enige echte atractie is de Shwedagon Pagoda: Myanmar’s belangrijkste Budhistische bedevaartsoort. Deze megagrote gouden soort van piramide is zeker indrukwekkend, maar geen reden om langer dan een dag in de stad te blijven. Dus ’s avonds maar met de bus op pad, naar Bagan.
Bagan is waar de lokale koningen over de afgelopen 1000 jaar ‘bouw de mooiste tempel wedstrijden’ hebben gehouden. Tempels zover je kunt kijken in alle richtingen.
Prachtig, mja, helaas gaan tempels snel vervelen als je er een aantal hebt gezien.
In de bus maar weer, dit keer naar Mandalay.
Mandalay zelf is een leuke stad, maar niet zo bijzonder. De bezienswaardigheden liggen net buiten de stad. Daarnaast is het een van de weinige plaatsen waar je als buitenlander een scooter mag huren…
Makkelijke beslissing dus !!
Mijn eerste dag bracht me naar Amarapura, waar een 200 jaar oude houten brug ligt. Vanuit hier besloot ik naar Shwebo te rijden. Een prachtige rit die je onderweg ineens 50 jaar terug in de tijd gooit. Mensen reizen per ossenkar of persen zich met zijn alle op een afgeragte vrachtwagen.
Aangekomen bleek Shebo een lelijk klein provinciestadje te zijn. Maar saaie stadjes zijn de perfecte plaatsen om interessante gasvrije mensen tegen het lijf te lopen, alsook hier.
Na een avondje rondkijken in diverse huizen, thee huisjes en restaurantjes besloot ik de volgende ochtend door te rijden naar Monywa, helaas belandde ik in een enorme regenbui die al mijn spullen nat kreeg… (zie filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=bxS_fruFVHU ) reden om de weg terug naar Mandalay maar in te zetten.
Terug in Mandalay. Tijd voor een nieuw avontuur! Na een beetje rondvragen vond ik iemand die ook wel wat zag in een trek in het Noordoosten.
Er zijn twee opties om in Hsipaw te geraken: De bus en de trein. De bus doet er zo’n 5 uur over en vertrekt om 07:00 uur, vrij Christelijke tijd. De trein vertrekt om 4 uur en doet er ongeveer 12 uur over. Makkelijke keus dus.
De treinrit was geweldig !!
Rond 09:00 uur vertrok de trein met een klein beetje vertraging en in een slakkengang richting de bergen. Om 22:00 uur en na talloze memorabele ontmoetingen verder waren wij in Hsipaw.
Na twee nachtjes slapen liepen we de bergen in. In veel opzichten was dit de beste trekking die ik in Azië ooit heb gedaan.
De omgeving was niet de mooiste die ik ooit heb gezien, maar de combinatie van een geweldige gids en de meest fantastische locals ooit zijn de beste ingrediënten voor drie dagen cultuur proeven. Het is heel erg moeilijk voorstellen dat deze mensen een jaar of 5 geleden nog verwikkelt waren in zware gevechten met de overheid.
Opvallend was ook dat ook in de bergdorpen vrij goed eten werd klaargemaakt !! Daar kunnen ze in Nepal een voorbeeld aan nemen !!
Na een paar dagen al wandelend foto’s schieten was er nog maar 1 must see in het lijstje: Ik ga naar Myanmar op vakantie en moet zien: Inle Lake.
Een mooie manier om bij dit meer te geraken is de trek vanuit Kalaw naar het meer. Een vrij gangbare, maar enigszins saaie tweedaagse wandeling door het Birmese platteland.
Inle is een heel mooi meer, met prachtige huizen op/in het meer. Inle is ook al jaren een van de grootste trekpleisters van het land. Als gevolg kom je al snel in een soort van stroom(pje) toeristen terecht: kijken naar de ijzersmid, paraplumakers en souvenirwinkeltjes. Jammer, maar ik heb wel erger gezien…
Zo… tempels gezien, beetje rondgescooterd, trekkingkje gedaan. Als afsluiter nog een boottochtje en souvenirs ingekocht. Ik zou zeggen: tijd om mijn spullen te pakken.
Waar het niet dat je alleen het land uit kunt vliegen en mijn vliegtuig pas na vier dagen ging. Gelukkig heeft Myanmar ook strand!!
Lekker hangen, vis eten, beetje zwemmen… heerlijk !!
Myanmar is geweldig! Het is een land met een echte eigen cultuur, maar met invloeden van alle kanten: Engelse treinen, Indiaas eten, Chinese bazen en Bengali economische vluchtelingen…
Het is een echte aanrader. Vooral voor wie houdt van ontspannen reizen en nooit op je spullen hoeven te passen. Zeer gastvriendelijke bevolking die buitengewoon goed Engels spreekt en, niet onbelangrijk: Goed eten !!
Na een lange tijd weg van huis ben ik nu thuis !!
Dit duurt niet eeuwig… dus ben snel als je nog een belletje wil plegen: 06 83323223
Groeten
Roel
The road ends on a crossroad…
When you colour all the countries I visited since I left, right between Thailand, China and India an ugly white spot remains.
It would be a mark of infamy on the entire experience to leave this spot white. So, just before returning home, I hopped into Myanmar for a bit.
Most people don’t picture Myanmar as the ideal holiday destination. A country under the control of a military regime, boycotted by most Western countries and brought to people’s attention mostly because of skirmishes on the border with Thailand.
Strangely enough, once in the country, you don’t really notice this in a negative way. The country offers about the easiest traveling i’ve ever seen in a place, as long as you don’t linger of onto paths into governmentally restricted areas…
The country’s biggest city is Yangon. There are few other possibilities to enter the country than to fly into this massive, ugly city. The majority of the population in Myanmar is Birmese. Besides many tribes scattered all over the country, it hosts many Pakistani, Indians, Nepali, Bengali and Chinese, who mainly live in the cities.
A beautiful cultural mix which creates a pretty international image and amazing incredibly diverse street food every evening.
Yangon’s only real attraction is the Shwedagon Pagoda: Myanmar’s most important Buddhist pilgrims' destination. This huge kind of golden pyramid is definitely impressive, but it was no reason to extend my stay any longer. So, later that evening I hopped on a bus to Bagan.
Bagan is the place where local kings held many ‘let’s built the most beautiful temple contests’ for a few centuries. Temples as far as the eye can see in all directions.
Wonderful, but unfortunately temples tend to bore me after having seen more than ten in a row… On the bus again, this time to Mandalay.
Mandalay itself is a nice city, but not very special. It’s attractions are mostly located around it. Along ‘the roads to Mandalay’. It is also one of few places in the country where a foreigner is able to rent a motorbike.
Easy choice of transport !!
On my first day I went to Amarapura, where I visited the 200 years old wooden U Beihn bridge. From here I rode to Shwebo. A beautiful ride that throws you back in time about 50 years. People travel by ox cart or manage to squeeze into completely loaded ancient trucks.
When I had finally arrived in Shwebo it appeared to be a small provincial town without many interesting things to see. But small boring towns tend to be perfect places to meet interesting, hospitable people. As was Shwebo. After an evening of visiting houses of distant relatives, tea houses and a restaurant with my new met friend, I decided to head of the next morning in the direction of Monywa. Unfortunately I was caught in a rainstorm that soaked all my belongings... (see video: http://www.youtube.com/watch?v=bxS_fruFVHU ) Altogether, enough reason to cancel Monywa and set for Mandalay again.
Back in Mandalay. Time for a new adventure! After asking around for a while I found someone interested in heading north in search of a guide to arrange an overnight trek.
There are two ways to reach Hsipaw: the bus and the train. The bus takes about five hours and leaves at 07:00 am., quite a reasonable time. The train leaves at 04:00 am. And takes about 12 hours. Easy choice…
The train ride was GREAT !!
With a slight delay of five hours our train set of at 09:00 am. At a snail’s pace we went into direction of the mountains. At 22:00 pm. after countless memorable encounters we reached Hsipaw. After a day of wandering around and two nights sleep we started our three day trek.
In many perspectives this was the best trek if ever done in Asia.
The surroundings were not the prettiest I'd ever seen, but the combination of an amazing guide and the most incredible locals were the right ingredients for a three day ‘culture tasting event’. It’s very difficult to imagine these people were still at war with the government only five years ago.
Remarkable was also the food prepared for us in the mountain villages !! The Nepali should take example by these women’s kitchen wonders !!
After a few days of wandering through this natural photo shoot there only remained one item on the list: “I am going to Myanmar and need to see …” : Inle Lake.
A nice way to get there is on food from Kalaw. A pretty easy, slightly boring (I’m spoiled) accessible two day trek through Burmese countryside gets you to the lake.
Inle is a beautiful lake, with stunning houses built on/in the water. Inle has also been serving as one of the countries main tourist attractions for years. As a result you easily find yourself in a (small) stream of tourists: Looking at the silver smith , umbrella makers and souvenir shops. A pity, but I have seen worse…
Well… seen temples, scootered around for a bit, did a trekking. Finished it of by doing some boat rides and buying souvenirs. I would: time to go.
However, my flight was not leaving for another four days. Fortunately Myanmar has a very long coastline, and not surprisingly also has beaches!!
Hang around, eat fish, bit of swimming… Great!!
Myanmar is fantastic! It’s a country with a real culture of it’s own, but influences from many directions: English trains, Indian food, Chinese bosses and Bengali economic refugees…
Definitely one to recommend. Especially for those in search of a relaxed holiday during which you never have to watch your things; An extremely hospitable people who speak English fairly well; And, not unimportant: Good food !!
After a long way gone, I am now at home !!
It won’t last forever… so be quick if you want to contact me: 06 83323223
Cheers
Roel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
