Scooters in de jungle !!

Hallo !!

Na twee weken te zijn afgezonderd van enige vorm van beschaving ben ik terug in toeristenland.
Pnom Phen om precies te zijn.

Na Siem Reap ben ik afgereisd naar Kampong Cham, een redelijke stad aan de Mekhong. Na twee nachten heb ik de bus gepakt naar Kratie, een km of 200 naar het Noorden. Hier kwam ik, zoals afgesproken, 4 van mijn nieuwe Engelse (Battambangboot) vrienden tegen.

Kratie is een aparte ervaring… Het heeft maar 1 toeristische atractie: de dolfijnen, er schijnen nog ongeveer 100 zoetwaterdolfijnen te zijn en die zwemmen voornamelijk hier rond.
Voor ons was dit bijzaak. Kratie was de plaats waar we scooters wilde huren om een mooie loop in Noord-Oost Cambodja te maken.
Dit lijkt makkelijk, maar in een soort afthans dorp waar iedereen samenzweert om een beetje geld uit een enkele toerist te trekken zorgt dit voor interresante taferelen:
achtervolgd worden door jongens op scooters, roddelende locals die je op straat komen vertellen dat je na 10 uur geen mensen mag wakker maken en een hotel dat van de ene op de andere dag de prijs verdubbeld…
hoe dan ook
we hebben vier scooters geregeld en na een bliksembezoek aan de dolfijnen zijn we naar Ban Lung gereden. Een stoffige en vermoeiende aangelegendheid !! Vertrek om 9 uur en aankomst om 8 uur ‘s avonds in het pikke donker over een weg die meer op een zandbak leek dan ‘de grote weg naar Vietnam’.
Ban Lung zelf doet je een beetje aan Lucky Luc en de Daltons denken. Een soort WildWest stadje waar de paarden zijn ingeruild voor scooters. Rondom dit stadje zijn veel Lao en Vietnamesche minderheden te vinden. We zijn met een ‘inheemse’ (zoals hij direct aangaf) NIET cambodjaanse gids rondgereden en hebben de ‘verondersteld oudste persoon ter wereld’ontmoet: 126 jaar!! ow… ja ze had ook nog een drie jaar oudere broer???

Onze bedoeling was om dwars door de jungle in zuidelijke richting te reizen. Er schijnt een weg te zijn. Op de kaart meer en dun lijntje, zeg maar een soort mooie wandertocht op de brunssumerhei.
Na een slippertje om nat grind besloten vier van ons (de twee bestuurders en ‘bijrijders’) om deze weg toch maar niet te nemen. Zij reden terug naar Kratie.
Ik ben zelf met Jon richting dit pad gereden. Het dorp waar we wilde slapen die nacht bleek geen hotel of iets in die richting te hebben. We hebben om deze redden met beide handen het aanbod aangegrepen om te slapen bij een familie waarvan de oudste zoon (16) een beetje engels kon spreken.
De volgende ochtend stonden we om 6 uur op de veerpond (als je het dat mag noemen) van de relatief bewoonde wereld naar een gebied wat de cambodjanen zouden kwalificeren als ‘relatief afgelegen’.
De eerste vier uur vlogen voorbij… voor we het wisten stonden we weer aan de start. Een mooie cirkel, maar zeker niet de bedoeling. Vanaf dit punt hebben we het juiste pad gevonden. Een stuk van ongeveer 35km door zand, wortels van bomen, lege rivierbeddingen en af en toe zeer dichte jungle kwamen we bij het eerste dorpje (een dorp dat drie kwart van de tijd is afgesloten van de rest van de wereld door rivieren en jungle.
De ontvangs hier was geweldig!! een hele groep kinderen die voor het eerst in aanraking kwamen met Falang (guirri). Onze zak overlevingssnoep en pinda’s heeft hier een zeer gewaardeerde bestemming gekregen.
Vanhieruit hebben we een soort pad gevolgd door droge rijstvelden naar onze volgende slaapplek. Kon Nhek.
Nog zo’n mooie toeristische atracie. In deze gigantische stad vormden Jon en ik direct 66,7% van de toeristenpopulatie… Ja er was één of andere gestoorde Canadees op een scooter uit het jaar nul met enorm survivalpack voor het geval hij ergens in de jungle moest slapen.

Na twee erg ‘basic’ nachten was Sen Monerom onze volgende bestemming. Een stadje in de bergen op zo’n 800 meter. Een prachtige route ernaatoe en een accomodatie met een DOUCHE !!
Twee van de ‘defeated english’ uit Ban Lung kwamen de volgende naar deze stad per Pickup truck. Voordat zij er waren hebben we een paar watervallen bekeken en een verfrissende duik erin genomen. Als de locals er kunnen zwemmen kunnen wij dat ook!!
Sen Monerom, in Monderkiri is een heel ander Cambodja. Het is GROEN !! Het heeft geen stofwegen, maar een soort moddersloten waar je doorheen moet. En misschien wel het meest relaxte aan deze regio: de temperatuur is er heel aangenaam. Ongeveer 28-30 graden overdag tot z’on 15 ‘s nachts. Werkeijke een verademing.
Na drie nachten in de bergen was het tijd voor de terugrit. Helaas moest ik ‘thuiskomst’ nog even uitstellen.
In alle eerder genoemde plaatsen was geen pinautomaat te vinden. Hiervoor moest ik terug naar Kompong Cham. Na een lange vermoeiende rit door stof, een soort maanlandschap en een drukke cambodjaanse snelweg (gestoorde appaten!!) kwam ik hier aan, en besloot ik met Natalie, mijn passagier die ook geld nodig had, hier een nacht te blijven en de volgende dag rustig terug te rijden.
Na terugkomst in Kratie heb ik afscheid genomen van Jon, Benji en Dee en ben naar de hoofdstad gereisd met Natalie. Hier ben ik nu… met Kmher Nieuwjaar !!
saaie boel om eerlijk te zijn dat nieuwjaar…

De plannen zijn strand voor een paar dagen en dan door naar Vietnam
gr uit een warm Pnom Phen

Roel