Europa's uithoek !!
Door: Roel
Blijf op de hoogte en volg Roel
20 Februari 2011 | Albanië, Tirana
Dobrdan !!
Alweer een dikke drie weken onderweg. Geweldig weer gehad de eerste 21 dagen daarna even de regen uitzitten in Podgorica, Montenegro.En nu in Albanie. Tot nu toe verloopt alles vlekkeloos. Ja een paar kleine dingetjes dan... maar met nog meer Albanie op de planning voel je die helemaal niet.
Na mijn vorige bericht hebben we de boot gepakt naar Zadar, dat aan de kust ligt op het vaste land van Kroatie. Zadar is een levendige stad waar iedereen met volle teugen genoot van een heerlijk ‘voorjaars’zonnetje. Wij hebben hier ook ons graantje van meegepikt in onze voorbereiding de kust naar beneden af te reizen.
Vanuit Zadar naar Sibenik en dan door naar Split waar we weer een dagje extra hebben genomen om de oude stad te zien. Vervolgens door tot net voorbij Makarska, in Podgora en daarna naar Neum, dat in het mini stukje Bosnische kust ligt. Waarna we onze laatste geheel Kroatische etappe hebben afgelegd tot in Dubrovnik. We hebben dus behoorlijk gefietst. En dat voelen de billen !!
De Kroatische kust is geweldig: fantastisch mooie bergen die bijna verticaal het water uitkomen. Zoals in zoveel landen werden de mensen met iedere kilometer zuidelijker nog aardiger. Waar je in het Noorden vooral mannen ziet die je in Nederland verwacht in de donkere hoekjes van de bar, zie je in het Zuiden af en toe zelfs een glimlach. De meeste van die strakke koppen met zonnebril zeggen wel gewoon netjes Dobrdan terug, maar lijken totaal niet geinteresseerd in ons verhaal om naar China te fietsen. Vanuit je gepimpte volkswagen golf je vrienden gedag zeggen is nou eenmaal veel interessanter.
Dubrovnik lijkt al iets anders. Onderweg naar de stad liep ik een slag in het wiel op en een paar spaakjes los. Eddie, de zoon van de eigenaar van ons appartementje wist wel hoe alles werkte en waar we de juiste persoon konden vinden om alles weer te repareren.
DE fietsenmaker van de stad bleek een vrij lang niet geschoren, goed beschonken man die best een douche kon gebruiken. Wanneer hij de volgende dag wakker wordt maakt hij mijn achterwiel.
Voor het geval dat hij laat wakker werd, die kans was er wel, leek het ons wel leuk om die avond het 100 jarig bestaan van Hajduk Split te vieren. Wat een feest... Nou dat feest viel hartstikke mee. Maar de alcohol die onze nieuwe vrienden mij binnengooiden kwam hard aan... met als gevolg een klein wondje op mijn hoofd.
Ach die dingen gebeuren he Het was immers de laatste avond...
Althans, dat was de bedoeling. De kater heeft ons doen besluiten ons verblijf NOG maar een dagje uit te stellen.
Montenegro !! Bij de grensovergang bleek onze fietsenmaker misschien toch te vroeg op te staan. Alweer een spaak kapot. Na die gerepareerd te hebben met een of andere monteur (geen idee waar die vandaag kwam, maar hij was er) reden we ons 5e land in.
Het ‘aangaapgehalte’ ging direct enorm omhoog.Starende mensen, vrolijke gedagzeggende meisjes en duimpjes omhoog voor de fietsen. Dat voelt in ieder geval beter dan Kroatie. De weg was opnieuw prachtig. Aan een grote baai, of meer een kleine binnenzee eigenlijk, ligt Kotor. Als het waren geplakt tegen een muur van meer dan duizend meter lag dit mooie stadje op ons te wachten. ‘S avonds hebben we lekker gegeten in de oude binnenstad, maar daarna vroeg naar bed. De volgende dag hebben we die muur namelijk beklommen, met de fiets uiteraard. Het was flink afzien, maar 2,5 uur lang je vertrek punt in zicht houden van steeds groter hoogte is geweldig. Een prachtig dal in de sneeuw volgde voor onze mega 40km afdaling naar de hoofdstad Podgorica.
In Podgorica zelf is niet veel te zien, maar we sliepen bij Marija, onze eerste Couch surfing host. En met Milos, een vriend van haar, hebben we de volgende dag een leuk tripje naar een nationaal park gemaakt. Aan twee gezellige dagen hebben we vanwege de regen nog een extra dagje geplakt.
En dan komt het. Het land waar niemand naartoe wil; waar niemand in geinteresseerd is en waar zelfs op 20 km van de grens niemand je kan vertellen hoe het is aan de andere kant...
Van Noord-Kroatie tot Podgorica spreekt bijna iedereen met een soort neerbuigendheid over Albanie. ‘Wat heb je daar nou te zoeken?’ Dat kietelt natuurlijk de interesse. Albanie is vanaf eind jaren 40 tot begin 90 geheel geisoleerd geweest, na een jaar of vijf een poging tot democratie brak er totale anarchie uit in 1997. De resultaten daarvan zijn zichtbaar. Waar er in Montenegro flink aan de weg wordt gewerkt, morgen ze dat in haar zuiderbuur ook wel eens gaan doen. De wegen in Myanmar zijn zelfs beter.
Dat doet echter niets af aan het feit dat we hier verschrikkelijk welkom zijn. Oude mannen staan handenklappend langs de kant van de weg. Chauffeurs claxoneren en steken hun duim op naar ons. Enigszins stoer uitziende, starende jongeren reageren op een simpel: ‘Hello’ met een grote glimlach en kinderlijk handgezwaai. Terugzwaaien is helaas lastig, dan stuitert de fiets van de weg...
Op het moment zit ik in Shkoder. Morgen rijden we naar Tirana. Ik ben benieuwd of de wegen iets beter gaan worden. Hoe dan ook, we hebben het naar onze zin en gaan voor Istanboel, nog voor het einde vand e maand...
We zitten al in Tirana nu...
Dus voeg ik dat ook nog even snel toe.
De wegen naar hier waren een heel stuk beter. Daar maken de Albanese weggebruikers dan ook graag misbruik van... Het aantal bloemetjes en standbeelden langs de weg is hier indrukwekkend. Kapotte vangrelen, glas op de weg en veel zatte mensen achter het stuur... volgens mij is he hier geen maximaal maar een minimaal promilage.
Hoe dan ook, we leven nog. Tirana zelf is een echte stad. Er heerst een aparte sfeer, spotgoedkoop en levendig. We liepen vanmiddag zelfs zo een mega demonstratie in voor toenadering naar de europese unie vermoed ik.
In het nationaal stadion hebben we daarna nog even een Albanese topwedstrijd meegepikt.
Morgen gaan we naar Elbasan
Om er toch nog even een leuke quote in te gooien (zie foto .IMG_0953...)
‘Daar wil je nog niet dood gevonden worden...’
Groeten uit de rotzooi
Roel
video's
http://www.youtube.com/watch?v=QzttMFqlC6o
http://www.youtube.com/watch?v=ome44LwcPdU
http://www.youtube.com/watch?v=OS8xR_197Qk
Dobrdan !!
Already on the road for more than three weeks. We had amazing weather the first 21 days, but finally had some rain today, coming from Podgorica, Montenegro. Until now we had no problems what so ever. Well, none... some small things, then. But with a country like Albania in prospect, you don’t feel those.
After my last post we took a ferry to Zadar, which is located on the coast of Croatia’s mainland. Zadar is a lifely city where people were openly enjoying the ‘early spring’. We gratefully tagged along before heading south along the coast.
From Zadar to Sibenik and then to Split, where we took an extra day to see the city. Then down to Podgora, south of Makarska where we camped on the beach en further down to Neum, that is located on that tiny little piece of coast that’s owned by Bosnia. After which we finished our last Croatian stage to Dubrovnik. We did our best... and our buttocks experience it from first class seats.!!
The Croatian coast is fantastic: Stunning mountains that drop almost verticaly into the sea. As in most countries, the farther south you go the nicer the people are. Where in the North you mostly meet men that, at home, you would only find staring into the bar from those little darm corners, in the South you can actually spot an ocasional smile!! Most of those stern faces do actually friendly respond to the local Dobrdan (hello). But they don’t seem interested in our plan at all. It’s of course much more interesting to greet your friends from behind shades sitting in your Volkswagen Golf !!
Dubrovnik already radiates a different vibe. On the way to the city I broke a few spokes. Eddie,
the hotel#s owner’s son of course knew someone who was perfect for this occasion and could help us out.
THE bike repair person in town appeared to be a unshaven, well drunk man that could definitely use a shower. When he would wake up the next day he would repair the bike…
For just in case he would wake up late (the possibility did exist…) we thought it a very good idea to celebrate Hajduk Split’s 100th anniversary. Wat a party !! Well, the party wasn’t all that great. But the local alcohol my new friends made me drink hit me hard… which resulted in a little wound on my head. Ah, well, those things happen, after all it was our last night…
Or at least that was the intention when we started it. Our hangovers made us extend our stay in this country with yet another day.
Montenegro !! At the border we found out that it might have been better for the bike guy to get up a little later than he did: Again a broken spoke ! After repairing it with some help from a local handyman (don’t ask me where he came from but he was there) we rode into our fifth country.
Inmediately the ‘staring people density’ took an amazing leap forward. Gaping people, happy pretty girls that welcome you and thumbs up from the side of the road. That feels a lot better than Croatia. The road that day was again gorgeous. On the shore of a big bay, or maybe more a small inner sea, Kotor is located. It is practicly pasted at the feet of a 1000m wall rising from the water. In the old town of this beuatiful place we had a nice dinner and slept early. The next day we climbed this wall, with our bikes of course. It’s ahrd work, but having your departure point in sight for 2,5 hours every minute from a little bit higher up feels incredible. A beautiful snowcoverd valley followed as did a 40 km decline to the capital, Podgorica.
Podgorica itself is not much of a place to visit, but we stayed at Marija’s: our first couch surfing experience. With Milos, her friend, we visited a national park nearby and enjoyed the local culinairy specialties. The weather forcast made us decide to stay a third day.
And then its time !! The country that nobody wants to go to; which nobody is interested in and about, even 20km from the border, nobody can tell you anything about the situation on the other side of the border.
From the North of Croatia to Podgorica people all talk about Albania with in a certain deragatory way: ‘What do you want to do there?’ That of course tickles my interest. Abania was isolated from the late 1940’s to the early 90’s. After a 5 year attempt to democracy a complete anarchie was ‘established’. It’s results are very noticeable. Where in Montenegro a lot of new develepment is seen, it’s about time for some in it’s southern neighbour. Even the roads in Myanmar are better !!
Nonetheless we were welcomed very warmly here. Old man stand along the road clapping their hands. Drivers hunk their horns and put their thumbs up. Tough looking guys, staring at us respond to a simple ‘Hello’ with generous smiles and childish handwaving. Waving back is merely impossible, the bike would bounce of the road if you let go of the steering wheel...
Right now I am in Shkoder. Tomorrow we will continue to Tirana. I am curious to see whether road conditions will improve. Anyway, we are having a great time and are trying to get to Istanbul before the end of the month...
I arrived in Tirana already, so I'll throw in my impressions of this wonderful place as well. The roads here were a lot better, which the albanian drivers properly abuse...
There are countless flowers and memorial stones along the road. Besides that many crashed cars can be seen piled up and glass is scattered all over parts of the road.
Anyway, we made it here alive.
Tirana is fascinatingly different from any place I've ever been to. It's big, dirty, lively, it's simply a city on it's own.
Today we walked into a pro Europe kind of demonstration, which was good fun. Afterwards we watched a top lever Albanian football match in the national stadium and tomorrow we'll continue on the bikes to Elbasan.
A nice little quote: (see pic.IMG_0953..)
‘You wouldn’t even want to be found dead in a place like this’
Kind regards from mayhem,
Roel
videos
http://www.youtube.com/watch?v=QzttMFqlC6o
http://www.youtube.com/watch?v=ome44LwcPdU
http://www.youtube.com/watch?v=OS8xR_197Qk
Alweer een dikke drie weken onderweg. Geweldig weer gehad de eerste 21 dagen daarna even de regen uitzitten in Podgorica, Montenegro.En nu in Albanie. Tot nu toe verloopt alles vlekkeloos. Ja een paar kleine dingetjes dan... maar met nog meer Albanie op de planning voel je die helemaal niet.
Na mijn vorige bericht hebben we de boot gepakt naar Zadar, dat aan de kust ligt op het vaste land van Kroatie. Zadar is een levendige stad waar iedereen met volle teugen genoot van een heerlijk ‘voorjaars’zonnetje. Wij hebben hier ook ons graantje van meegepikt in onze voorbereiding de kust naar beneden af te reizen.
Vanuit Zadar naar Sibenik en dan door naar Split waar we weer een dagje extra hebben genomen om de oude stad te zien. Vervolgens door tot net voorbij Makarska, in Podgora en daarna naar Neum, dat in het mini stukje Bosnische kust ligt. Waarna we onze laatste geheel Kroatische etappe hebben afgelegd tot in Dubrovnik. We hebben dus behoorlijk gefietst. En dat voelen de billen !!
De Kroatische kust is geweldig: fantastisch mooie bergen die bijna verticaal het water uitkomen. Zoals in zoveel landen werden de mensen met iedere kilometer zuidelijker nog aardiger. Waar je in het Noorden vooral mannen ziet die je in Nederland verwacht in de donkere hoekjes van de bar, zie je in het Zuiden af en toe zelfs een glimlach. De meeste van die strakke koppen met zonnebril zeggen wel gewoon netjes Dobrdan terug, maar lijken totaal niet geinteresseerd in ons verhaal om naar China te fietsen. Vanuit je gepimpte volkswagen golf je vrienden gedag zeggen is nou eenmaal veel interessanter.
Dubrovnik lijkt al iets anders. Onderweg naar de stad liep ik een slag in het wiel op en een paar spaakjes los. Eddie, de zoon van de eigenaar van ons appartementje wist wel hoe alles werkte en waar we de juiste persoon konden vinden om alles weer te repareren.
DE fietsenmaker van de stad bleek een vrij lang niet geschoren, goed beschonken man die best een douche kon gebruiken. Wanneer hij de volgende dag wakker wordt maakt hij mijn achterwiel.
Voor het geval dat hij laat wakker werd, die kans was er wel, leek het ons wel leuk om die avond het 100 jarig bestaan van Hajduk Split te vieren. Wat een feest... Nou dat feest viel hartstikke mee. Maar de alcohol die onze nieuwe vrienden mij binnengooiden kwam hard aan... met als gevolg een klein wondje op mijn hoofd.
Ach die dingen gebeuren he Het was immers de laatste avond...
Althans, dat was de bedoeling. De kater heeft ons doen besluiten ons verblijf NOG maar een dagje uit te stellen.
Montenegro !! Bij de grensovergang bleek onze fietsenmaker misschien toch te vroeg op te staan. Alweer een spaak kapot. Na die gerepareerd te hebben met een of andere monteur (geen idee waar die vandaag kwam, maar hij was er) reden we ons 5e land in.
Het ‘aangaapgehalte’ ging direct enorm omhoog.Starende mensen, vrolijke gedagzeggende meisjes en duimpjes omhoog voor de fietsen. Dat voelt in ieder geval beter dan Kroatie. De weg was opnieuw prachtig. Aan een grote baai, of meer een kleine binnenzee eigenlijk, ligt Kotor. Als het waren geplakt tegen een muur van meer dan duizend meter lag dit mooie stadje op ons te wachten. ‘S avonds hebben we lekker gegeten in de oude binnenstad, maar daarna vroeg naar bed. De volgende dag hebben we die muur namelijk beklommen, met de fiets uiteraard. Het was flink afzien, maar 2,5 uur lang je vertrek punt in zicht houden van steeds groter hoogte is geweldig. Een prachtig dal in de sneeuw volgde voor onze mega 40km afdaling naar de hoofdstad Podgorica.
In Podgorica zelf is niet veel te zien, maar we sliepen bij Marija, onze eerste Couch surfing host. En met Milos, een vriend van haar, hebben we de volgende dag een leuk tripje naar een nationaal park gemaakt. Aan twee gezellige dagen hebben we vanwege de regen nog een extra dagje geplakt.
En dan komt het. Het land waar niemand naartoe wil; waar niemand in geinteresseerd is en waar zelfs op 20 km van de grens niemand je kan vertellen hoe het is aan de andere kant...
Van Noord-Kroatie tot Podgorica spreekt bijna iedereen met een soort neerbuigendheid over Albanie. ‘Wat heb je daar nou te zoeken?’ Dat kietelt natuurlijk de interesse. Albanie is vanaf eind jaren 40 tot begin 90 geheel geisoleerd geweest, na een jaar of vijf een poging tot democratie brak er totale anarchie uit in 1997. De resultaten daarvan zijn zichtbaar. Waar er in Montenegro flink aan de weg wordt gewerkt, morgen ze dat in haar zuiderbuur ook wel eens gaan doen. De wegen in Myanmar zijn zelfs beter.
Dat doet echter niets af aan het feit dat we hier verschrikkelijk welkom zijn. Oude mannen staan handenklappend langs de kant van de weg. Chauffeurs claxoneren en steken hun duim op naar ons. Enigszins stoer uitziende, starende jongeren reageren op een simpel: ‘Hello’ met een grote glimlach en kinderlijk handgezwaai. Terugzwaaien is helaas lastig, dan stuitert de fiets van de weg...
Op het moment zit ik in Shkoder. Morgen rijden we naar Tirana. Ik ben benieuwd of de wegen iets beter gaan worden. Hoe dan ook, we hebben het naar onze zin en gaan voor Istanboel, nog voor het einde vand e maand...
We zitten al in Tirana nu...
Dus voeg ik dat ook nog even snel toe.
De wegen naar hier waren een heel stuk beter. Daar maken de Albanese weggebruikers dan ook graag misbruik van... Het aantal bloemetjes en standbeelden langs de weg is hier indrukwekkend. Kapotte vangrelen, glas op de weg en veel zatte mensen achter het stuur... volgens mij is he hier geen maximaal maar een minimaal promilage.
Hoe dan ook, we leven nog. Tirana zelf is een echte stad. Er heerst een aparte sfeer, spotgoedkoop en levendig. We liepen vanmiddag zelfs zo een mega demonstratie in voor toenadering naar de europese unie vermoed ik.
In het nationaal stadion hebben we daarna nog even een Albanese topwedstrijd meegepikt.
Morgen gaan we naar Elbasan
Om er toch nog even een leuke quote in te gooien (zie foto .IMG_0953...)
‘Daar wil je nog niet dood gevonden worden...’
Groeten uit de rotzooi
Roel
video's
http://www.youtube.com/watch?v=QzttMFqlC6o
http://www.youtube.com/watch?v=ome44LwcPdU
http://www.youtube.com/watch?v=OS8xR_197Qk
Dobrdan !!
Already on the road for more than three weeks. We had amazing weather the first 21 days, but finally had some rain today, coming from Podgorica, Montenegro. Until now we had no problems what so ever. Well, none... some small things, then. But with a country like Albania in prospect, you don’t feel those.
After my last post we took a ferry to Zadar, which is located on the coast of Croatia’s mainland. Zadar is a lifely city where people were openly enjoying the ‘early spring’. We gratefully tagged along before heading south along the coast.
From Zadar to Sibenik and then to Split, where we took an extra day to see the city. Then down to Podgora, south of Makarska where we camped on the beach en further down to Neum, that is located on that tiny little piece of coast that’s owned by Bosnia. After which we finished our last Croatian stage to Dubrovnik. We did our best... and our buttocks experience it from first class seats.!!
The Croatian coast is fantastic: Stunning mountains that drop almost verticaly into the sea. As in most countries, the farther south you go the nicer the people are. Where in the North you mostly meet men that, at home, you would only find staring into the bar from those little darm corners, in the South you can actually spot an ocasional smile!! Most of those stern faces do actually friendly respond to the local Dobrdan (hello). But they don’t seem interested in our plan at all. It’s of course much more interesting to greet your friends from behind shades sitting in your Volkswagen Golf !!
Dubrovnik already radiates a different vibe. On the way to the city I broke a few spokes. Eddie,
the hotel#s owner’s son of course knew someone who was perfect for this occasion and could help us out.
THE bike repair person in town appeared to be a unshaven, well drunk man that could definitely use a shower. When he would wake up the next day he would repair the bike…
For just in case he would wake up late (the possibility did exist…) we thought it a very good idea to celebrate Hajduk Split’s 100th anniversary. Wat a party !! Well, the party wasn’t all that great. But the local alcohol my new friends made me drink hit me hard… which resulted in a little wound on my head. Ah, well, those things happen, after all it was our last night…
Or at least that was the intention when we started it. Our hangovers made us extend our stay in this country with yet another day.
Montenegro !! At the border we found out that it might have been better for the bike guy to get up a little later than he did: Again a broken spoke ! After repairing it with some help from a local handyman (don’t ask me where he came from but he was there) we rode into our fifth country.
Inmediately the ‘staring people density’ took an amazing leap forward. Gaping people, happy pretty girls that welcome you and thumbs up from the side of the road. That feels a lot better than Croatia. The road that day was again gorgeous. On the shore of a big bay, or maybe more a small inner sea, Kotor is located. It is practicly pasted at the feet of a 1000m wall rising from the water. In the old town of this beuatiful place we had a nice dinner and slept early. The next day we climbed this wall, with our bikes of course. It’s ahrd work, but having your departure point in sight for 2,5 hours every minute from a little bit higher up feels incredible. A beautiful snowcoverd valley followed as did a 40 km decline to the capital, Podgorica.
Podgorica itself is not much of a place to visit, but we stayed at Marija’s: our first couch surfing experience. With Milos, her friend, we visited a national park nearby and enjoyed the local culinairy specialties. The weather forcast made us decide to stay a third day.
And then its time !! The country that nobody wants to go to; which nobody is interested in and about, even 20km from the border, nobody can tell you anything about the situation on the other side of the border.
From the North of Croatia to Podgorica people all talk about Albania with in a certain deragatory way: ‘What do you want to do there?’ That of course tickles my interest. Abania was isolated from the late 1940’s to the early 90’s. After a 5 year attempt to democracy a complete anarchie was ‘established’. It’s results are very noticeable. Where in Montenegro a lot of new develepment is seen, it’s about time for some in it’s southern neighbour. Even the roads in Myanmar are better !!
Nonetheless we were welcomed very warmly here. Old man stand along the road clapping their hands. Drivers hunk their horns and put their thumbs up. Tough looking guys, staring at us respond to a simple ‘Hello’ with generous smiles and childish handwaving. Waving back is merely impossible, the bike would bounce of the road if you let go of the steering wheel...
Right now I am in Shkoder. Tomorrow we will continue to Tirana. I am curious to see whether road conditions will improve. Anyway, we are having a great time and are trying to get to Istanbul before the end of the month...
I arrived in Tirana already, so I'll throw in my impressions of this wonderful place as well. The roads here were a lot better, which the albanian drivers properly abuse...
There are countless flowers and memorial stones along the road. Besides that many crashed cars can be seen piled up and glass is scattered all over parts of the road.
Anyway, we made it here alive.
Tirana is fascinatingly different from any place I've ever been to. It's big, dirty, lively, it's simply a city on it's own.
Today we walked into a pro Europe kind of demonstration, which was good fun. Afterwards we watched a top lever Albanian football match in the national stadium and tomorrow we'll continue on the bikes to Elbasan.
A nice little quote: (see pic.IMG_0953..)
‘You wouldn’t even want to be found dead in a place like this’
Kind regards from mayhem,
Roel
videos
http://www.youtube.com/watch?v=QzttMFqlC6o
http://www.youtube.com/watch?v=ome44LwcPdU
http://www.youtube.com/watch?v=OS8xR_197Qk
-
20 Februari 2011 - 19:15
Sander:
Hee kerel! Wat een super tocht! Hoe lang ga je er over doen? Of, hoe lang staat er voor gepland?:) . Geniet ervan!!!!
-
20 Februari 2011 - 20:36
Marthine:
Gaat 'van der Plas' nu ook internationaal? -
20 Februari 2011 - 21:05
Brk Jr 1:
Hee Theo, leuk verslag weer. Bij jou krijg je er ook steeds gratis historische achtergrond bij.. goeie journalist ben je! Ook de eigen indrukken zijn leuk om te lezen. En blijf filmpjes maken. Dat filmpje met roadrunner Ed is nu al een classic!
Grtz,
De Breuk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
