Een jaar later...

Een jaar na vertrek !!

Februari, een jaar na vertrek. Dus tijd voor een update !!

Ik woon in Shanghai. Wie had dat ooit verwacht twaalf maanden geleden !! Waar wonen op vier hoog in Susteren een uitzicht verschaft wordt een gebouw met minder dan 20 verdiepingen hier als klein beschouwd. De andere kant van het centrum is per metro te bereiken in slechts 45 minuten !! En het aantal inwoners van de stad komt bijna overeen met dat van Nederland en Belgie samen.

Het leven in 'de Hoer van het Oosten' is niet al te zwaar. Het werk, of ja werk... gaat iedere dag een beetje beter. De kindertjes zijn allemaal blij en 'Pabo-Roel' heeft het ook nog altijd naar zijn zin.
http://www.youtube.com/watch?v=ppqk5PjhWIY

Sinds september ben ik hard aan het werk. Afgezien van een klein tripje in de buurt van Shanghai en een visa-run in oktober naar Hong Kong, heb ik in 2008 niet veel meer ondernomen.

2009 is beter van start gegaan. Nieuwjaar zoals wij dat thuis kennen bestaat hier niet. Chinezen besteden ongeveer net zo veel aandacht aan onze festiviteiten als wij aan die van hen. BARWEINIG !!
Daar staat tegenover dat ze uiteraard wel hun eigen feest vieren. Nieuwjaar bestaat hier niet uit 10 seconden aftellen, 20 minuten vuurwerk afsteken en een week lang de oudejaars conference bespreken. Nee, in China is 'nieuwjaar' een periode van twee weken. 15 dagen lang vuurwerk afsteken, niet werken en zo veel mogelijk eten. Vuurwerk wordt voornamelijk op de 15e en laatste dag afgestoken, maar ook op minder goeie dagen (zoals dag nummer drie in deze video) kunnen er zeker mee door.
Video 1: middag lanceer oefening.
http://www.youtube.com/watch?v=5wrtczuLXJE
Video 2: Chinezen hebben die avond even laten zien hoe het moet... Deze video geeft een mooi beeld van hoe Shanghai die avond voor een uur of 6 in oorlogsgebied werd omgetoverd.
http://www.youtube.com/watch?v=ON5VGGjiAZs&feature=channel_page

In januari kwam Lonneke op bezoek. Een weekje shoppen in Shanghai en een mooie trip naar Beijing. Het moet mooi zijn om, als relatief onwetende, China binnen te stappen en een kijkje te nemen in dit land van extremen. Contrasten op alle niveau's: dure auto's en Familie Macco fietsen, stijlvolle restaurants en straatstands met maaltijden voor 50 cent, bontjassen en juten zakken.

Interessant is het ook om te zien hoe de overheid Beijing heeft veranderd in een culturele etalage. China’s hoofdstad gaf mij een veel minder Chinees gevoel dan alle andere plaatsen die ik bezocht heb. Contrasten tussen rijk en arm zijn iets minder zichtbaar omdat voor de Olympische spelen muren zijn gebouwd om alles dat arm oogt. Op straat koken is er niet meer bij, verboden omdat het ‘not civilized’ is. Daarnaast lijkt het leven in Beijing veel meer binnenshuis plaats te vinden dan in Shanghai. Dit is in de zomer ongetwijfeld anders, wanneer de temperatuur weer boven het vriespunt uitkomt. Desalnieteming is de overheid erin geslaagd om het Chinese gevoel weg te nemen uit haar eigen hoofdstad. Iets dat in mijn ogen zonde is.

Ondanks dat is Beijing een ‘must-see’ tijdens een bezoek aan China. Het Tian’anmen plein, de verboden stad en vooral de Chinese muur.zijn indrukwekkende plaatsen om te zijn geweest.

Na drie weken niet eten was voor Lonneke de tijd gekomen om terug te vliegen, terug naar de aardappeltjes en bloemkool en weg van starende en roggelende Chinezen.

Voor mij tijd om weer aan het werk te gaan. Vanwege Chinees nieuwjaar kwam ik opnieuw in visum problemen... Vervelend genoeg betekende dit dat ik weer een reisje naar Hong Kong voor de boeg had. Dit maal besloot Jose om mij te vergezellen. Dit hield in dat er weer eens niks terecht ging komen van ‘budget-traveling’. Niet omdat ie nou zoveel geld heeft, maar meer zijn onverzadigbare drang naar voedsel ligt hieraan ten grondsslag. Alles dat nieuw is moet geprobeerd worden...
Nu ben ik zelf ook niet echt tegen eten en zijn Hong Kong en Macau nu niet echt plaatsen waar niks te krijgen is...
Gemakkelijke optelsom dus: Een cultureel, culinair uitstapje naar China’s twee meest verwesterse steden!!

Hong Kong is na 150 jaar in Engelse handen te zijn geweest sinds 12 jaar weer deel van China. Macau is na meer dan 400 jaar Portugese bezetting 10 jaar geleden ook weer toegevoegd aan het land.
Deze invloeden zijn merkbaar op iedere hoek van de straat. De mensen hebben geleerd wat ‘wij Westerlingen’ als beschaafd beschouwen en ze gedragen zich hiernaar. De sfeer lijkt een stuk gemoedelijker dan in de rest van het land en niet onbelangrijk alles is in het Chinees en Engels/Portugees geschreven. Iets dat het leven een stuk aangenamer maakt. Vooral Macau gaf me een heel goed gevoel. De stad voelt aan als een willekeurige grote Iberische stad: kleine steegjes, Europees ogende scooters en luie mensen. En nog belangrijker: Mensen lijken humor te hebben die ik begrijp ¡!

Een week geleden zette ik weer voet op Shanghainese bodem. Tijd om weer echt aan het werk te gaan en wat geld bij elkaar te sprokkelen voor de volgende reis. Vermoedelijk gaat deze begin Mei plaatsvinden, wanneer de Chinezen besluiten weer een weekje vakantie te nemen.

Voor nu de groeten uit het Verre Oosten.
En tot snel !!

Roel




A year later !!

February, a year after I left. Thus time for an update !!

I Live in Shanghai. Who had ever thought that when I left home twelve months ago. Where living on the fourth floor in Susteren sets you up with a nice view, buildings with less than 20 floors are here considered small. The other side of the centre can be reached in just 45 minutes. And the amount of inhabitants almost equals that of Holland and Belgium together. Simply a massive urban experience !!

Life in the ‘Whore of the East’ is not too heavy. The work, or whatever you want to call it, keeps on going and seems to go better every day. The little kids are having fun with Teacher Rowl... And teacher Rowl is still hanging on.
http://www.youtube.com/watch?v=ppqk5PjhWIY

Since September I have been working. Apart from a little trip around Shanghai and Visa-run to Hong Kong in October, I haven’t taken the effort to do anything else in 2008.

2009 started of in a better way. New Year, the way we know it, doesn’t exist in China. The Chinese pay about as much attention to our festivities as we do to theirs. An awful little !! Compensating that, they of course celebrate their own New Year. The party does not exist of a 10 second countdown, 20 minutes of firework and a huge hangover on the 1st. No in China there is a period of two weeks devoted to install the start of the year. 15 days of lighting fireworks, not working and eating as much as you can. Fireworks are mainly lighted on the 15th and last day, but also less important days (see day number 3 in the video) they do the work...
Video 1: afternoon launching practice.
http://www.youtube.com/watch?v=5wrtczuLXJE
Video 2: Chinese showed us that night how it is supposed to be done... This video gives a nice impression of how Shanghai was turned into a war zone for about 6 hours that night.
http://www.youtube.com/watch?v=ON5VGGjiAZs&feature=channel_page

In January my sister, Lonneke came for a visit. A week of shopping in Shanghai and a nice trip to Beijing. It must be cool, being relatively un-knowing, to set food on Chinese soil and being able to catch a glimpse of this country of extremes. Contrasts on every level: expensive cars and crappy bar-bikes; stylish restaurants and street food for 50 cents; fur coats and potato bags. Simply a massive change of scene.

It is also interesting to see how the government has changed Beijing into a cultural showroom. China’s capital gave me a lot less Chinese feeling than other places I visited. Contrasts between rich and poor are a lot less visible because before the Olympics walls were built around the poor looking places. Cooking on the street is not allowed anymore, prohibited because it is ‘uncivilized’. Furthermore live in Beijing seems to take place indoors fare more than in Shanghai. No doubt in summer this will change when temperatures rise again above zero. Nevertheless the government did manage to take away a big part of the ‘Chinese feeling’ in it’s own capital. Something that in my eyes is a pity.

Although this, Beijing remains a must see on a visit to China. the Tian’men Square, the Forbidden City and especially the Great Wall are impressive places to visit.

After three weeks of not eating the time had come for Lonneke to fly back home again, back to potatoes and cauliflower and away from staring, goggling and spitting Chinese.

For me it was time to go back to work. The fact that everything closed during New Year caused me some visa problems... how terrible... I had to go to Hong Kong again. This time Jose decided to join me. This basically means: ‘No budget traveling!’.Not because he has so much money, but his insatiable hunger for food causes this. Everything that is new or local has to be tried.
Well, I am personally not against food. And Hong Kong and Macau are not places where it is hard to find something to eat.
Simple calculation: A cultural, culinary trip to China’s two most westernized cities !!

Hong Kong has, after being under English command for 150 years, been returned to China 12 years ago. Macau was, after more than 400 years of Portuguese occupation, also given back to China 10 years ago. These influences are noticeable on almost every street corner. People have learned what ‘we Westerners’ consider civilized behavior and act according to it. The atmosphere seems a lot more jovial than in the rest of the country. Besides that everything is written in Chinese AND English/Portuguese, something that makes life a lot easier.
Especially Macau gave me a very good feeling. The city itself feels like any big Iberian city: little alleys, European looking scooters and lazy people. And more important: People seem to have humor I understand!!

A week ago I set food on Shanghainese soil again. Time to go back to work and gather some money for the next trip. This will probably be taking place around the start of May, when the Chinese decide to take another week of.

For now, Zai Jian from the far east.
And see you soon !!

Roel