Eindelijk in Azie !!
Door: Roel
Blijf op de hoogte en volg Roel
18 Maart 2011 | Turkije, Göreme
Waar de Albanezen enkele weken geleden onze harten gestolen hadden hebben de Grieken het weer teruggevonden. Deze mensen weten hoe ze met hun buren moeten omgaan.
Aan het einde van mijn vorige post waren we net aangekomen in Thessaloniki. Ons plan om hier twee a drie nachtjes te blijven werd dag na dag bijgesteld. Uiteindelijk hebben we 8 nachten geslapen in Griekenland's tweede stad. Onze hosts bleken twee geweldige personen. Totaal verschillend, maar daarmee elkaar ook heel goed aanvullend. Maria was meer de huismus en Danae het vogeltje dat niet op haar stokje kan blijven zitten. Die laatste heeft vlak voor de Olympische spelen in China al eens van Olympia naar Beijing gefietst en had ons daarover veel te vertellen. Ze kwam met een mooi punt over de mensen die je overal tegenkomt. Een perfecte verwoording van wat ik eigenlijk zelf ook heb ervaren de afgelopen jaren:
"Overal ter wereld zijn mensen voornamelijk bezig met het beschermen van wat ze hebben. Iedereen heeft dierbaren, eigendommen, belangen en zal er alles aan doen om deze te beschermen. Hoe meer mensen hebben, hoe meer ze hebben om te beschermen en hoe meer een onbekende op afstand wordt gehouden. En hoe minder mensen hebben hoe kleiner deze afstand wordt en hoe meer open en prettiger het contact is met een verdwaalde reiziger. Hierdoor worden mensen in arme gebieden al snel 'aardiger' dan andere in meer ontwikkeldere en rijkere delen van de wereld."
We wilden nog proberen carnaval te vieren, maar verder dan een middag L1 radio zijn we niet gekomen. Edwin heeft zich lekker uitgeleefd, maar de gemiddelde Thessalonikaan had er niet zo'n zin in. Tegenvallertje... We hebben wel nog even een leuke derby meegepikt: Aris Saloniki - Heraclis. De matige wedstijd en late 0-1 resulteerde in een begrijpelijke uiting van emoties van de kant van de thuis-supporters. Ik kan me goed voorstellen dat als je 15 euro hebt neergeteld voor zo'n wedstrijd, en je bent niet tevreden na afloop, je toch even verhaal gaat halen op het veld. En als je uit ervaring weet dat er dan een peleton me'ers op je staat te wachten, waarom zou je dan geen stalen pijpen, hekken, reclame borden en vuurwerk meenemen...
Na nog een aantal andere tips (liedjes zingen, stoppen voor honden, meer tijd in Kyrgystan doorbrengen etc.) en een geweldige week wilden we weer op pad. Er was een trein van Thessaloniki naar Istanboel. Die koste meer dan die opbracht. Een trein dus die niet rendabel is in Griekenland... 20 dagen voordat wij hem wilde nemen reed de laatste. De trein naar Alexandroupolis dan maar: 6 uurtjes in de trein, Fay tegengekomen, ze vond ons wel interessant met al onze tassen dus heeft ons die nacht onderdak gegeven. We hebben in Griekenland van de 11 nachten maar 1 nacht voor onze accomodatie hoeven te betalen. Welk land gaat dat gemiddelde nog verbeteren?
Op 8 maart zaten we eindelijk weer ECHT op de fiets. En voor het eerst scheen de zon in dit land!! Valse hoop... Ik denk dat dit tot nu toe een van de zwaarste etappes was die we hebben gehad. De 40 km om Griekenland uit te komen hebben ons 4 a 5 uur gekost. Een sterke wind van af en toe recht voor en soms veradelijk van de zijkant komend heeft me 's morgens al eens van de weg geduwd en later in Turkije nog eens verrast. Ik kan me de laatste keer niet herinneren dat ik echt met de fiets gevallen ben, maar dit keer ging ik vol neer. Een windvlaag duwde me ineens naar rechts op een stuk natte weg, de automatische koerscorrectie zoals is ingebouwd in de meeste in Nederlandse breinen resulteerde in een harde botsing met het asfalt. Mijn volgens Edwin 'proffesionele duik' liet uitsluitend een dikke knie achter. Na een km of 25 te hebben doorgeduwd door de wind kwamen we aan in Kesan. De voorspelde sneeuw, aanhoudende wind en pijnlijke knie deden ons beslissen de volgende dag de bus maar te pakken naar Istanboel.
Istanboel was koud de eerste twee dagen. Onze aankomst in het donker in de sneeuw was op zijn minst apart. Wat nou fietsen in Bangkok? Kom maar eens fietsen in Istanboel!! Het lijkt veel erger dan het is eigenlijk. Goed opletten, soms niet te hard fietsen en soms juist wel, zodat je dezelfde snelheid als de auto's hebt, dan komt alles goed.
De poort naar Azie is een geweldige stad in vele opzichten. Toch voelt het niet direct als een echt leefbare stad. Maarja, een eerste indruk kan verkeerd zijn natuurlijk.
Wat hier wel fantastisch is, is het eten !! Alles ziet er goed uit en er is zo veel. Noten, baklava, doner, broodjes, tapa-achtige gerechtjes. Fantastisch !! Nu zul je denken: Die jongens zullen wel honger hebben gekregen van al dat fietsen... Dat we veel honger hebben wil ik niet ontkennen, maar het resultaat van veel fietsen is toch niet helemaal zoals verwacht.
's Morgens een flink ontbijt, want we moeten fietsen.
's Middags een uitgebreide lunch, want je moet ook in de namiddag nog energie hebben.
's Avonds heb je dan de hele dag gefietst en gewoon WEER honger !!
Het resultaat fietsen Venetie-Thessaloniki:
Roel +3 kg
Edwin + 5 kg
Edwin heeft zelfs zijn tnt broek (de broek die niet dicht kon bij vertrek, maar na drie weken ZEKER zou passen) achtergelaten...
Van andere fietsers hebben we al gehoord dat het in Turkije onmogelijk is om niet aan te komen...
Onze zogenoemde 'Turkish Muscles' zullen hier niet te lijden hebben. Zie foto… 1648
Edwin en ik hebben het goed hier. Het is belangrijk dat je elkaars positieve en vooral ook negatieve kanten accepteert. Dat lukt heel aardig. Wat mij de laatste dagen echter is opgevallen is dat we steeds meer elkaars trekjes overnemen… Edwin begint wat slordiger te worden en ik hoor steeds vaker: “Waar heb ik dat nou neergelegd?”. En ik heb mezelf al meerdere malen betrapt op onnodige boertjes en poepjes die er zo maar opeens uitkomen. Sja, je moet er wat voor overhebben om in China te komen!!
Na Istanboel hebben we de trein gepakt naar Kayseri. Van hier zijn we naar het centrum van Cappedocie gefietst waar we nu zitten. Op de weg naar hier hadden we een heel mooie grot gevonden om in te overnachten. Na lekker op de grot te hebben gegeten en ons klaar te hebben gemaakt voor een welverdiende nachtrust werden we getrakteerd op een bezoekje van de plaatselijke gendarmere. We mochten hier blijkbaar niet slapen. Onder escorte zijn we vervolgens naar een tankstation gebracht waar we lekker in een gratis kamer hebben geslapen :)
Waarschijnlijk is Goreme, waar we nu zijn het laatste echte toeristendorp waar we komen. We hebben hier wel een mooie slaapplek gevonden bij een heel vriendelijke familie met wie we gister mijn verjaardag hebben gevierd.
Morgen pakken we de fiets naar Sanliurfa aan de grens met Syrie om van daar uit Koerdistan binnen te rijden. Er zijn grote wegen die naar Urfa leiden, maar ik denk dat we eens gaan proberen door het echte onbekende Turkije te fietsen.
Groeten uit Azie !!
Roel
video's:
Aris-Heraclis
http://www.youtube.com/watch?v=ZsVJjfVt6VM
Aris-Heraclis 2
http://www.youtube.com/watch?v=3oRpQHrEL7Q
winkelstraat istanbul
http://www.youtube.com/watch?v=20QjG1RVUEs
landschap in cappadocie
http://www.youtube.com/watch?v=euy66kn_5oU
arrestatie/escort in cappadocie
http://www.youtube.com/watch?v=EhsA7Xu9HAE
eten op onze grot
http://www.youtube.com/watch?v=pdw6RPDF3QM
FINALLY IN ASIA !!
Where the Albanians had stolen our hearts only a few weeks ago, the Greeks have found it back. These people know how to handle their neighbours.
At then end of my last post we had just arrived in Thessaloniki. Our plan to stay for two or three nights was adjusted day by day. Eventually we ended up staying for a total of eight nights in Greece's second city. Our hosts turned out to be two amazing persons: Completely different, but complementary in the best sense of the word. In a sense Maria is more like the nightingale and Danae the little bird that can't stay on her twig. The last one cycled from Olympia to Beijing just before the last summer Olympics and could tell us a lot about her experiences. She came with a point that expresses my impressions over the past years quite well:
“People all over the world do the same: they want to protect whatever they have. Everybody has belongings, interests and people they care for and they do whatever necessary to protect these. The more people have, the more they need to protect and the more strangers are kept on a distance. The less people have, the smaller this distance. So the less people have the closer they are to a random stranger traveling by. This explains why people in poor areas are very often perceived to be more kind and welcoming than others who live in much more developed areas.”
We wanted to try to celebrate carnival in the city, but we didn’t get much further than an afternoon of Dutch local radio through the internet. Edwin had a good time singing and dancing in the house, but the average Thessalonian didn’t really share feelings. Bummer, but instead of partying we visited a nice football match: The city’s derby between Aris Saloniki and Heraclis. The boring match was decided by a very late undeserved 0-1 which resulted in a completely understandable emotional reaction of the home fans. I can imagine very well that, when you have paid 15 euros for a ticket, and you are not satisfied with the result, you go on to the field to inquire what is going on. And if you know, probably from experience, that there will be a special police force waiting for you, why wouldn’t you bring iron pipes, fences, billboards and fireworks to protect yourself…
After some more advice on the journey (sing songs, stop for dogs, spend more time in Kyrgyzstan etc.) and an amazing week we wanted to get going again. There was a train from Thessaloniki to Istanbul. It cost more than it raised money: A train that doesn’t make profit in Greece…
20 days before we wanted to take it, it made it’s last journey.
Well, the train to Alexandroupolis is was. 6 Hours on a train, met Fay, she thought we were interesting people and offered us a place to sleep that night. 11 nights in Greece, and we only paid for one night of accommodation!! Which country is going to top that average?
On March 8 we finally really got back on the bikes. And for the first time in this country it was sunny!! False hope it was… I think this was one of our toughest rides so far. The 40km to get out of Greece took us about 5 hours. A heavy headwind, that because we changed direction every now and then turned into a treacherous side wind that had pushed me of the road once in the morning and surprised me once more later in Turkey. I can’t even remember the last time I fell of a bicycle, but this time I went down properly. A blow of the wind suddenly pushed me onto a wet part of the road. The automatic correction that most Dutch people have on bikes cause me to slip and kiss the asphalt. My ‘professional drop’ (according do Edwin) only resulted in a swollen knee. The 25km to Kesan that remained hurt but didn’t kill. The forecasted snow and continuation of the wind made us decide te take a bus to Istanbul the next day.
Istanbul was cold the first two days. Our arrival in the snow was a bit strange. Cycling in Bangkok? Come and try Istanbul!! It looks much worse than it is actually. Just watch out, sometimes don’t go too fast and sometimes do, because you want to keep the same speed as the cars, then everything will be fine.
The port to Asia is a great city in many ways. It doesn’t feel like a city I would very much like to live in, but first impressions can be wrong.
What is fantastic here is the food !! Everything looks good and there is A LOT !! Nuts, baklava, doner, buns, tapa-like dishes… fantastic !! You would think: Those boys must be hungry after cycling so much… I’m not going to deny we are hungry. But the result of cycling is the opposite of what you’d expect.
In the morning: big breakfast, because we need energy for cycling.
In the afternoon: massive lunch, because we’ll have to cycle more later.
In the evening: Damn, I’m hungry of all that cycling !!
The result of cycling from Venice to Thessaloniki:
Roel + 3kg
Edwin + 5kg
Edwin even left behind his TNT trousers (these were the ones that had a button that wouldn’t close when we left home: “within three weeks they will fit”)…
From other cyclists we have learned that it is impossible to lose weight in Turkey…
Our so called ‘Turkish muscles’ have nothing to complain about. See picture… 1648
Edwin and I are having a good time here. It’s important to accept each other’s positive and even more important, negative sides. We are managing quite well. What I noticed over the past few days is that we are even taking after each other more and more… Edwin is becoming sloppier. More and more often I hear:”Where did I leave this, I can’t find it”. And for myself, I have caught myself on several times letting go unnecessary little burps and farts. Well… let’s say there are some thins you just need to live with if you want to make it to China.
From Istanbul we took a train to Kayseri. From here we cycled to the centre of Cappadocia, where we are now. On the way to here we found this perfect cave to sleep in. We put up our tent, had a nice meal on top of the cave and were getting ready to go to sleep when we were visited by 5 gendarmeries who came to tell us we couldn't sleep there. Under special escort we were guided to a petrol station nearby where we were given a free room to sleep in. :)
The place we are now, Goreme is probably the last tourist town on our itinerary. We did find a really nice place to stay with a local family with whom we celebrated my birthday yesterday. Tomorrow we are getting on the bikes again to ride to Sanliurfa on the border with Syria. From there we will ride into Kurdistan. There are good roads that lead to Urfa, but I think we’ll try the less travelled ones to taste some of Turkey’s real culture.
I send you all my best regards from Asia !!
Roel
videos
Aris-Heraclis
http://www.youtube.com/watch?v=ZsVJjfVt6VM
Aris-Heraclis 2
http://www.youtube.com/watch?v=3oRpQHrEL7Q
Main street Istanbul
http://www.youtube.com/watch?v=20QjG1RVUEs
landcape cappadocia
http://www.youtube.com/watch?v=euy66kn_5oU
arrest/escort in cappadocia
http://www.youtube.com/watch?v=EhsA7Xu9HAE
dinner on our cave
http://www.youtube.com/watch?v=pdw6RPDF3QM
Aan het einde van mijn vorige post waren we net aangekomen in Thessaloniki. Ons plan om hier twee a drie nachtjes te blijven werd dag na dag bijgesteld. Uiteindelijk hebben we 8 nachten geslapen in Griekenland's tweede stad. Onze hosts bleken twee geweldige personen. Totaal verschillend, maar daarmee elkaar ook heel goed aanvullend. Maria was meer de huismus en Danae het vogeltje dat niet op haar stokje kan blijven zitten. Die laatste heeft vlak voor de Olympische spelen in China al eens van Olympia naar Beijing gefietst en had ons daarover veel te vertellen. Ze kwam met een mooi punt over de mensen die je overal tegenkomt. Een perfecte verwoording van wat ik eigenlijk zelf ook heb ervaren de afgelopen jaren:
"Overal ter wereld zijn mensen voornamelijk bezig met het beschermen van wat ze hebben. Iedereen heeft dierbaren, eigendommen, belangen en zal er alles aan doen om deze te beschermen. Hoe meer mensen hebben, hoe meer ze hebben om te beschermen en hoe meer een onbekende op afstand wordt gehouden. En hoe minder mensen hebben hoe kleiner deze afstand wordt en hoe meer open en prettiger het contact is met een verdwaalde reiziger. Hierdoor worden mensen in arme gebieden al snel 'aardiger' dan andere in meer ontwikkeldere en rijkere delen van de wereld."
We wilden nog proberen carnaval te vieren, maar verder dan een middag L1 radio zijn we niet gekomen. Edwin heeft zich lekker uitgeleefd, maar de gemiddelde Thessalonikaan had er niet zo'n zin in. Tegenvallertje... We hebben wel nog even een leuke derby meegepikt: Aris Saloniki - Heraclis. De matige wedstijd en late 0-1 resulteerde in een begrijpelijke uiting van emoties van de kant van de thuis-supporters. Ik kan me goed voorstellen dat als je 15 euro hebt neergeteld voor zo'n wedstrijd, en je bent niet tevreden na afloop, je toch even verhaal gaat halen op het veld. En als je uit ervaring weet dat er dan een peleton me'ers op je staat te wachten, waarom zou je dan geen stalen pijpen, hekken, reclame borden en vuurwerk meenemen...
Na nog een aantal andere tips (liedjes zingen, stoppen voor honden, meer tijd in Kyrgystan doorbrengen etc.) en een geweldige week wilden we weer op pad. Er was een trein van Thessaloniki naar Istanboel. Die koste meer dan die opbracht. Een trein dus die niet rendabel is in Griekenland... 20 dagen voordat wij hem wilde nemen reed de laatste. De trein naar Alexandroupolis dan maar: 6 uurtjes in de trein, Fay tegengekomen, ze vond ons wel interessant met al onze tassen dus heeft ons die nacht onderdak gegeven. We hebben in Griekenland van de 11 nachten maar 1 nacht voor onze accomodatie hoeven te betalen. Welk land gaat dat gemiddelde nog verbeteren?
Op 8 maart zaten we eindelijk weer ECHT op de fiets. En voor het eerst scheen de zon in dit land!! Valse hoop... Ik denk dat dit tot nu toe een van de zwaarste etappes was die we hebben gehad. De 40 km om Griekenland uit te komen hebben ons 4 a 5 uur gekost. Een sterke wind van af en toe recht voor en soms veradelijk van de zijkant komend heeft me 's morgens al eens van de weg geduwd en later in Turkije nog eens verrast. Ik kan me de laatste keer niet herinneren dat ik echt met de fiets gevallen ben, maar dit keer ging ik vol neer. Een windvlaag duwde me ineens naar rechts op een stuk natte weg, de automatische koerscorrectie zoals is ingebouwd in de meeste in Nederlandse breinen resulteerde in een harde botsing met het asfalt. Mijn volgens Edwin 'proffesionele duik' liet uitsluitend een dikke knie achter. Na een km of 25 te hebben doorgeduwd door de wind kwamen we aan in Kesan. De voorspelde sneeuw, aanhoudende wind en pijnlijke knie deden ons beslissen de volgende dag de bus maar te pakken naar Istanboel.
Istanboel was koud de eerste twee dagen. Onze aankomst in het donker in de sneeuw was op zijn minst apart. Wat nou fietsen in Bangkok? Kom maar eens fietsen in Istanboel!! Het lijkt veel erger dan het is eigenlijk. Goed opletten, soms niet te hard fietsen en soms juist wel, zodat je dezelfde snelheid als de auto's hebt, dan komt alles goed.
De poort naar Azie is een geweldige stad in vele opzichten. Toch voelt het niet direct als een echt leefbare stad. Maarja, een eerste indruk kan verkeerd zijn natuurlijk.
Wat hier wel fantastisch is, is het eten !! Alles ziet er goed uit en er is zo veel. Noten, baklava, doner, broodjes, tapa-achtige gerechtjes. Fantastisch !! Nu zul je denken: Die jongens zullen wel honger hebben gekregen van al dat fietsen... Dat we veel honger hebben wil ik niet ontkennen, maar het resultaat van veel fietsen is toch niet helemaal zoals verwacht.
's Morgens een flink ontbijt, want we moeten fietsen.
's Middags een uitgebreide lunch, want je moet ook in de namiddag nog energie hebben.
's Avonds heb je dan de hele dag gefietst en gewoon WEER honger !!
Het resultaat fietsen Venetie-Thessaloniki:
Roel +3 kg
Edwin + 5 kg
Edwin heeft zelfs zijn tnt broek (de broek die niet dicht kon bij vertrek, maar na drie weken ZEKER zou passen) achtergelaten...
Van andere fietsers hebben we al gehoord dat het in Turkije onmogelijk is om niet aan te komen...
Onze zogenoemde 'Turkish Muscles' zullen hier niet te lijden hebben. Zie foto… 1648
Edwin en ik hebben het goed hier. Het is belangrijk dat je elkaars positieve en vooral ook negatieve kanten accepteert. Dat lukt heel aardig. Wat mij de laatste dagen echter is opgevallen is dat we steeds meer elkaars trekjes overnemen… Edwin begint wat slordiger te worden en ik hoor steeds vaker: “Waar heb ik dat nou neergelegd?”. En ik heb mezelf al meerdere malen betrapt op onnodige boertjes en poepjes die er zo maar opeens uitkomen. Sja, je moet er wat voor overhebben om in China te komen!!
Na Istanboel hebben we de trein gepakt naar Kayseri. Van hier zijn we naar het centrum van Cappedocie gefietst waar we nu zitten. Op de weg naar hier hadden we een heel mooie grot gevonden om in te overnachten. Na lekker op de grot te hebben gegeten en ons klaar te hebben gemaakt voor een welverdiende nachtrust werden we getrakteerd op een bezoekje van de plaatselijke gendarmere. We mochten hier blijkbaar niet slapen. Onder escorte zijn we vervolgens naar een tankstation gebracht waar we lekker in een gratis kamer hebben geslapen :)
Waarschijnlijk is Goreme, waar we nu zijn het laatste echte toeristendorp waar we komen. We hebben hier wel een mooie slaapplek gevonden bij een heel vriendelijke familie met wie we gister mijn verjaardag hebben gevierd.
Morgen pakken we de fiets naar Sanliurfa aan de grens met Syrie om van daar uit Koerdistan binnen te rijden. Er zijn grote wegen die naar Urfa leiden, maar ik denk dat we eens gaan proberen door het echte onbekende Turkije te fietsen.
Groeten uit Azie !!
Roel
video's:
Aris-Heraclis
http://www.youtube.com/watch?v=ZsVJjfVt6VM
Aris-Heraclis 2
http://www.youtube.com/watch?v=3oRpQHrEL7Q
winkelstraat istanbul
http://www.youtube.com/watch?v=20QjG1RVUEs
landschap in cappadocie
http://www.youtube.com/watch?v=euy66kn_5oU
arrestatie/escort in cappadocie
http://www.youtube.com/watch?v=EhsA7Xu9HAE
eten op onze grot
http://www.youtube.com/watch?v=pdw6RPDF3QM
FINALLY IN ASIA !!
Where the Albanians had stolen our hearts only a few weeks ago, the Greeks have found it back. These people know how to handle their neighbours.
At then end of my last post we had just arrived in Thessaloniki. Our plan to stay for two or three nights was adjusted day by day. Eventually we ended up staying for a total of eight nights in Greece's second city. Our hosts turned out to be two amazing persons: Completely different, but complementary in the best sense of the word. In a sense Maria is more like the nightingale and Danae the little bird that can't stay on her twig. The last one cycled from Olympia to Beijing just before the last summer Olympics and could tell us a lot about her experiences. She came with a point that expresses my impressions over the past years quite well:
“People all over the world do the same: they want to protect whatever they have. Everybody has belongings, interests and people they care for and they do whatever necessary to protect these. The more people have, the more they need to protect and the more strangers are kept on a distance. The less people have, the smaller this distance. So the less people have the closer they are to a random stranger traveling by. This explains why people in poor areas are very often perceived to be more kind and welcoming than others who live in much more developed areas.”
We wanted to try to celebrate carnival in the city, but we didn’t get much further than an afternoon of Dutch local radio through the internet. Edwin had a good time singing and dancing in the house, but the average Thessalonian didn’t really share feelings. Bummer, but instead of partying we visited a nice football match: The city’s derby between Aris Saloniki and Heraclis. The boring match was decided by a very late undeserved 0-1 which resulted in a completely understandable emotional reaction of the home fans. I can imagine very well that, when you have paid 15 euros for a ticket, and you are not satisfied with the result, you go on to the field to inquire what is going on. And if you know, probably from experience, that there will be a special police force waiting for you, why wouldn’t you bring iron pipes, fences, billboards and fireworks to protect yourself…
After some more advice on the journey (sing songs, stop for dogs, spend more time in Kyrgyzstan etc.) and an amazing week we wanted to get going again. There was a train from Thessaloniki to Istanbul. It cost more than it raised money: A train that doesn’t make profit in Greece…
20 days before we wanted to take it, it made it’s last journey.
Well, the train to Alexandroupolis is was. 6 Hours on a train, met Fay, she thought we were interesting people and offered us a place to sleep that night. 11 nights in Greece, and we only paid for one night of accommodation!! Which country is going to top that average?
On March 8 we finally really got back on the bikes. And for the first time in this country it was sunny!! False hope it was… I think this was one of our toughest rides so far. The 40km to get out of Greece took us about 5 hours. A heavy headwind, that because we changed direction every now and then turned into a treacherous side wind that had pushed me of the road once in the morning and surprised me once more later in Turkey. I can’t even remember the last time I fell of a bicycle, but this time I went down properly. A blow of the wind suddenly pushed me onto a wet part of the road. The automatic correction that most Dutch people have on bikes cause me to slip and kiss the asphalt. My ‘professional drop’ (according do Edwin) only resulted in a swollen knee. The 25km to Kesan that remained hurt but didn’t kill. The forecasted snow and continuation of the wind made us decide te take a bus to Istanbul the next day.
Istanbul was cold the first two days. Our arrival in the snow was a bit strange. Cycling in Bangkok? Come and try Istanbul!! It looks much worse than it is actually. Just watch out, sometimes don’t go too fast and sometimes do, because you want to keep the same speed as the cars, then everything will be fine.
The port to Asia is a great city in many ways. It doesn’t feel like a city I would very much like to live in, but first impressions can be wrong.
What is fantastic here is the food !! Everything looks good and there is A LOT !! Nuts, baklava, doner, buns, tapa-like dishes… fantastic !! You would think: Those boys must be hungry after cycling so much… I’m not going to deny we are hungry. But the result of cycling is the opposite of what you’d expect.
In the morning: big breakfast, because we need energy for cycling.
In the afternoon: massive lunch, because we’ll have to cycle more later.
In the evening: Damn, I’m hungry of all that cycling !!
The result of cycling from Venice to Thessaloniki:
Roel + 3kg
Edwin + 5kg
Edwin even left behind his TNT trousers (these were the ones that had a button that wouldn’t close when we left home: “within three weeks they will fit”)…
From other cyclists we have learned that it is impossible to lose weight in Turkey…
Our so called ‘Turkish muscles’ have nothing to complain about. See picture… 1648
Edwin and I are having a good time here. It’s important to accept each other’s positive and even more important, negative sides. We are managing quite well. What I noticed over the past few days is that we are even taking after each other more and more… Edwin is becoming sloppier. More and more often I hear:”Where did I leave this, I can’t find it”. And for myself, I have caught myself on several times letting go unnecessary little burps and farts. Well… let’s say there are some thins you just need to live with if you want to make it to China.
From Istanbul we took a train to Kayseri. From here we cycled to the centre of Cappadocia, where we are now. On the way to here we found this perfect cave to sleep in. We put up our tent, had a nice meal on top of the cave and were getting ready to go to sleep when we were visited by 5 gendarmeries who came to tell us we couldn't sleep there. Under special escort we were guided to a petrol station nearby where we were given a free room to sleep in. :)
The place we are now, Goreme is probably the last tourist town on our itinerary. We did find a really nice place to stay with a local family with whom we celebrated my birthday yesterday. Tomorrow we are getting on the bikes again to ride to Sanliurfa on the border with Syria. From there we will ride into Kurdistan. There are good roads that lead to Urfa, but I think we’ll try the less travelled ones to taste some of Turkey’s real culture.
I send you all my best regards from Asia !!
Roel
videos
Aris-Heraclis
http://www.youtube.com/watch?v=ZsVJjfVt6VM
Aris-Heraclis 2
http://www.youtube.com/watch?v=3oRpQHrEL7Q
Main street Istanbul
http://www.youtube.com/watch?v=20QjG1RVUEs
landcape cappadocia
http://www.youtube.com/watch?v=euy66kn_5oU
arrest/escort in cappadocia
http://www.youtube.com/watch?v=EhsA7Xu9HAE
dinner on our cave
http://www.youtube.com/watch?v=pdw6RPDF3QM
-
18 Maart 2011 - 13:17
Bk Jr 1:
Mooi verslag weer, Theo. In mijn optiek ging de leukste passage over het feit dat jullie steeds meer op elkaar gingen lijken. Dat kan ik goed zien op foto IMG_1769. Het is gewoon eng hoeveel jullie daar op elkaar lijken. Ik heb hem eens uitvergroot en naar jullie opgestuurd.
Gaan!
Brk -
19 Maart 2011 - 17:05
Nico En Annelies:
We genieten nog steeds van alle mooie verhalen en "chapeau" voor wat jullie tot nu bereikt hebben.
Ook nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
Succes verder op jullie reis.
Groetjes van Nico en Annelies -
19 Maart 2011 - 18:51
Abby Bielski:
Ciao raggazi! glad to hear the travels are going well.. You guys are +8 kgs, collectively?! Little, drunken, cycling, piggies! I approve :) -
20 Maart 2011 - 01:24
Leentje:
Geweldig Roel! Leuk om jullie te volgen. -
20 Maart 2011 - 21:03
Ruud V Cuyk:
Roel, mooi werk jongen! Ik blijf je volgen...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
